Oktober 2011

Zal weer eens even een update geven van ons enorm spannende leventje hier. Heb gelukkig in de loop van de weken dat ik niet heb geschreven een briefje bijgehouden met wat onderwerpen waarover ik wil schrijven. Zal het beknopt proberen te houden, want anders blijft er niets meer over voor mijn boek. De school is inmiddels op volle vaart vooruit en we staan aankomende week voor de eerste vakantieweek sinds 8 weken. Heerlijk voor de kinderen. In de tussentijd hebben we een informatieavond gehad waarbij ook werd gevraagd om klassenmoeder te worden. De afgelopen twee schooljaren ben ik klassenmoeder geweest en het is niet altijd een even leuke job. Vrijwillig uiteraard, maar wat een gezeur af en toe. Dus ik dacht dat het tijd zou worden voor iemand anders om deze handschoen eens op te pakken. Nou, dat hebben we geweten. We hebben nu een klassenmoeder voor Duncan zijn klas. Een erg enthousiast mens die haar taak wel heel erg serieus neemt. Waarschijnlijk heeft het zeker te maken met de cultuur waaruit ze komt, maar het bezorgt mij echt dagelijks jeuk. En dan bedoel ik echte jeuk! Bijna dagelijks krijgen we een email van haar en lessen over hoe we deze wereld mooi en geweldig kunnen houden, hoe we met geleende spullen om moeten gaan. Dat we toch echt vriendinnen moeten worden (alle moeders) en dat we toch minstens maandelijks bij elkaar moeten zitten om koffie te drinken en om gezamenlijk te eten. Ze stelde voor dat als we elkaar 's ochtends op school zouden zien dat we elkaar een high five zouden moeten geven en elkaar SUPERMOMS gingen noemen en 'put up your biggest smile, that keeps you out from wrinkles", en tot slot sluit ze haar emails af met 'United we stand'. Mag ik alsjeblieft even overgeven. De eerste keer dacht ik dat ik in een of andere lachfilm terecht was gekomen, maar helaas was het de realiteit. Okay, er zijn cultuurverschillen en ik snap ook dat de Nederlanders niet het meest spontane, gezellige en uitbundige volk zijn, maar dit slaat voor mij alles. Helaas heeft ze mij ook uitgekozen als praatpaal en vraagt ze me regelmatig om advies. Ik zie het maar als een leerproces voor mezelf om gewoon te luisteren en niet direct met mijn mening klaar te staan. Heb haar wel uitgelegd dat er diverse culturen zijn op het camp en dat de enthousiasme niet over de kade klotst bij mij om 's ochtends mensen een high five te geven. Ben in de ochtend gewoon niet op mijn best. Nou ja, wordt vervolgt en we hebben tenminste wel iets om over te spreken en te schrijven. Nou deze supermom gaat verder met de rest van het verhaal. Inmiddels na een week ziek te zijn geweest weer het sporten opgepakt en jeetje wat is mijn conditie achteruit gehold. Moet het weer helemaal op gaan pakken. Ben weer aan het squashen en met bril is er een wereld voor me open gegaan. Zag in een keer de bal weer, wel zo handig met deze sport. Ook hebben we het beroemde Zima Golftoernooi weer achter de rug. Erg gezellig, geen eerste geworden, maar dat mocht de pret zeker niet drukken. Op Artclass heb ik mijn schilderij af gemaakt. Het is een blote vrouwenrug geworden gemaakt met pallet knife. Ben er erg blij met het eindresultaat. In het begin had ik er weinig vertrouwen in, omdat ik compleet wat anders in mijn hoofd had, maar het is mooi geworden.
Onze applefamilie thuis is uitgebreid met een Ipad 2 en voor Charlotte een Ipod Touch. Wat een heerlijkheid zeg om in je bed even de kranten te lezen en op funda te kijken naar huizen. Op mijn Macbook heb ik de ontdekking van Imovie gedaan, althans ben ik me erin gaan verdiepen hoe je filmpjes maakt, monteert en bewerkt. Superleuk en handig. We hebben dit gebruikt bij de assembly van Charlotte Fit for Life en het is geweldig geslaagd. De kinderen hebben een middag geacteerd en ik heb het gefilmd, daarna gemonteerd en er muziek bij gezocht. Had er nog een "making off" bij gemaakt die we met de kinderen in de klas hebben bekeken. Vreselijk gelachen natuurlijk om alle grappige en domme dingen die we hadden bedacht en gefilmd. Vervolgens kwam de Playbackshow wel heel dicht bij. Begon vreselijk te twijfelen over onze act en dacht dat het saai en dom zou zijn. Gelukkig was ik de enige die erover dacht, want 's avonds hebben we tijdens de show de eerste prijs gewonnen. We konden ons geluk niet op. Drie jaar achter elkaar ben ik tweede geworden dus eindelijk nu de eerste plaats. Maar wat veel leuker nog is, is dat we zo'n lol hebben gehad met het bedenken en het oefenen. Zalig gewoon en we hebben weer een heel jaar om te bedenken wat we volgend jaar zullen gaan doen. Ook hier hebben we natuurlijk een leuke film van gemaakt en ben net klaar met het branden van 40 DVD's. Ga de kinderen weer van school halen en zal nog wat foto's uploaden. Gegroet, Marina