Holiday!

Weer even een verhaaltje over afgelopen week. Heb gisteren nog een aantal mensen een newsflash gestuurd om te melden dat ik zelf weer uit de dip ben gekropen. Gelukkig want het voelde erg eenzaam en niet leuk. Het weer zit momenteel ook niet mee want het regent hier en het is tegen de avond een graad of 5. Nou ja, er zijn natuurlijk veel ergere dingen dus laten we vooral niet klagen. Afgelopen weekend zijn we met ons vieren naar de Koreaanse markt geweest. Dat is weer een hele leuke ervaring. Oude mensen die met een tafeltje en krukje aan de straat gaan zitten en spullen verkopen die ze bij elkaar gesprokkeld hebben. Op een van de tafeltjes lagen 4 vissen (niet in ijs of bak of papier), nee gewoon op tafel. Hiernaast lag een emmertje met een aantal aardappels, een bosje radijsjes en een kruid waarvan ik niet weet wat het is. Zonder tanden met verschillende lagen kleding en vieze handen zitten ze daar te wachten tot iemand hun waar koopt. Ik moet zeggen dat bij de aanblik van zo iemand mijn trek al aardig aan het afnemen is. Zo zitten er dan tientallen mensen van oud tot jong aan een stoffige straat te wachten, te roken en te spugen. Ze eten hier allemaal van die zonnebloempitten en iedereen heeft wel zoiets in zijn hand, vervolgens lopen ze dus al die doppen waar de zaden inzitten uit te tuffen. Nou ja, je zou hier ook raar staan te kijken als ze hier met een wit zakje en een hemaworst zouden lopen. Hmm, klinkt wel erg lekker trouwens. Oke vervolg Korean Market. Je hebt hier nl. ook de vleesmarkt, het abbatoir. De kinderen waren mee, dus was erg benieuwd hoe vooral Charlotte hierop zou reageren. Hier liggen dus een stuk of 6 varkenskoppen naast elkaar je aan te kijken. Even verderop ligt een varkenslijf half opengesneden. Hier tegenover vonden we het boven gedeelte van een koeienhoofd. De tanden, neus, ogen en horens zaten er nog aan. Heel interessant, charlotte vond het geweldig. Een beetje eng, maar ze was vooral alles heel goed aan het bekijken en ze zag darmen, magen, nieren en overige ingewanden liggen wat ze ook heel leuk vond. Nadat we de vleesmarkt hadden verlaten liepen we naar buiten waar 5 zwerfhonden lagen te wachten op resten die van de vleesmarkt kwamen. Een eindje verder kwamen we op een marktje waar afrikaantjes en viooltjes en tulpen verkocht werden. Leuk maar heb nog geen bakken waar ik plantjes in kwijt kan. Ben eigenlijk blij dat ik eens even niet in de aarde hoef te wroeten. Volgend jaar misschien... Zondag heerlijk gezwommen met de kinderen en Duncan en Charlotte genieten zo hiervan. Charlotte mag door met zwemmen naar een volgend level. Ook Brits dus ik weet niet exact of dit nu hetzelfde is als diploma A. Duncan heeft weinig vrees van water en laat zich constant van een vlot zo het water in vallen. Proestend komt hij dan boven en zegt dan: nog een keer. Morgen gaan we met een paar vriendinnetjes van Charlotte naar een overdekte speelruimte en daarna wil ik even kijken naar schoenen voor haar. Kijken of we iets fatsoenlijks kunnen krijgen in haar maat. Voor de rest is het redelijk rustig aan het front en kijk ik vaker dan normaal in de agenda om te zien hoelang het nog is tot aan de vakantie. Dikke kus,

Marina

Nog 6 weken!

Ja, wat nog 6 weken te gaan, dan hebben we vakantie en dan kunnen we op het vliegtuig naar NL. Wat een heerlijk vooruitzicht en we hebben er heel veel zin in om iedereen weer te zien. Misschien dat je zult denken, och ze hadden het toch zo naar hun zin? Ja, dat klopt, maar nu even niet (althans ik even niet), dus is het vooruitzicht op naar NL te gaan heel fijn. Ik ga even door een moeilijke periode, wat overigens alle dames hier heel regelmatig meemaken. Dit is overigens wel weer positief om te ontdekken dat ik toch niet zo abnormaal ben. Mensen zien aan mijn gezicht dat ik even niet zo positief ben als normaal. Toch een open boek misschien. Vanmorgen in de gym werd het duidelijk. Had eigenlijk geen zin om te gaan, maar toch me opgeladen. Ik zat daar met een aantal dames, waarvan een uit NL. Ze vroeg hoe het ging, nou ja, dan zeg ik ook hoe het gaat, dus ik zei niet zo goed. (maar dan anders). We hebben 10 minuten zitten praten, we hebben onze spullen gepakt en we zijn naar de stad gereden en hebben heerlijk koffie gedronken met appelgebak in Cafe Uno. Was er nog nooit geweest, maar zeker voor herhaling vatbaar. Heel veel dames lopen tegen dezelfde dingen aan. Mannen heel druk aan het werk. Vrouwen die zich over het algemeen goed vermaken, maar soms houdt het echt even op. Het schijnt bij iedereen voor te komen op nieuwe postings na een maand of 3 tot 4. Ook schijnt dit regelmatig terug te komen als je niet genoeg van het eiland afgaat. Het klinkt misschien heel snobistisch, maar zo is het niet bedoeld. Ik dacht in het begin ook, wat is dat voor een verwend gedrag, maar het is gewoon zo. Het compoundleven is leuk maar toch ook erg beperkt. Je hebt hier niet je familie, vrienden of werk waar je je ei in kwijt kunt, dus moet je het met de mensen doen die hier leven. Het is moeilijk uit te leggen, maar het feit dat iedereen hier het herkend doet me alleen al goed en daar kan ik mee verder. DUS, het is even aftellen naar eind Juni want ik ben er echt aan toe. Oke, vorige week getennist en vrijdag hadden we de eerste meeting met de Dutch Cookies, Erg geslaagde avond en zelfs mijn gerecht was gelukt. Het waren scampi’s op tagliatelli geworden. Zalig al zeg ik het zelf. Frank heeft zich in het weekend uitgeleefd met rugby en zaalvoetbal en kwam zondagavond met een vertrokken gezicht van de pijn binnen strompelen. Misschien toch eens wat gaan trainen voordat je vol gaat sporten. Nou ja, gelukkig hoeft hij niet veel te rennen op zijn werk dus heeft hij weer tijd om te herstellen. Kapster Lauren is op vakantie en eigenlijk moest Frank naar de kapper. Nou zei iemand, ik doe dat ook altijd bij mijn man. Frank heeft het risico genomen en is op zondagmiddag onder de, hij dacht schaar, maar het werd tondeuse gegaan. Beetje te kort maar gelukkig hebben we er heel erg om moeten lachen. En waarschijnlijk die “kapster” ook. Maandag heb ik met Duncan buiten gehockeyed op ons court. Ik heb me bescheurd om dat mannetje. Het pleintje loopt nl. een beetje naar beneden en elke keer als hij wilde slaan rolde de bal heel zachtjes weg en miste hij hem. Legde hij zijn stick weer op de grond, pakte de bal en legde hem weer goed neer. Maar zodra hij zijn stick weer had rolde de bal weer weg. Na drie keer smeet hij zijn stick weg en pakte de bal op en zei heel streng: NO NO NO. Vervolgens ging hij het weer proberen. Ik dacht dat ik niet meer bij kwam. Vandaag zouden we eigenlijk gaan hiken in de bossen, maar het weer is echt vreselijk. Regen, regen en nog eens regen. Zal nog even wat foto’s van onze vorige hiketocht plaatsen. Groeten en we slaan ons er wel doorheen. Marina

Berenjacht 2

Lieve lezers en lezeressen. Waarschijnlijk hebben jullie je niet zo druk gemaakt als ik om een teken van lezen van mij te ontvangen. Ik had heel stoer geschreven "als jullie niets meer van mij lezen is het niet goed afgelopen". Toch kan ik vertellen dat ik de nacht van maandag op dinsdag, drie beren heb gedood en enorme gevechten heb geleverd, in mijn dromen. Ik was nog van plan af te bellen, maar nadat ik mijn kansen had ingeschat ten opzichte van mijn mede-lopers besloot ik toch maar om mee te gaan. Gelukkig maar want het was zeer de moeite waard. 2 uur omhoog lopen door de bossen om de top te bereiken. Door blubber, beekjes en zeer dicht beboste gebieden. Ik vroeg nog, heeft iemand voorzorgsmaatregelen genomen om eventuele beren af te schrikken en mijn buuf had de berenbel meegenomen i.p.v. een bijl. Die bel heb ik om mijn nek gehangen en heeft drie uur lopen klingelen. Het zal niet aan mij liggen als we worden aangevallen. Onderweg komen natuurlijk de meest spannende verhalen voorbij. Bij een autowrak werd verteld dat een week ervoor hier een beer was gespot. Iemand anders had nog een beer met een jong getroffen, maar gelukkig dat de wind de andere kant opstond zodat ze ongemerkt konden ontkomen etc. etc. De mountainbikers van Zima treffen volgens mij elke week beren op hun pad en ontkomen ternauwernood. Ook bij de LNG plant ten zuiden van Yuzhno is een beerhunter 24 uur per dag paraat. Is toch waarschijnlijk niet voor niets. De volgende keer dat ik mee ga, ga ik zeker zorgen dat ik beter beschermd ben dan alleen een berenbel en gekakel van mede-hikers. Ik was toch niet geheel ontspannen zullen we maar zeggen. Marina gaat op zoek naar een alarmpistool (of een echte), een fakkel en pepperspray. Volgens mij was ik ook niet de enige die zeer alert was, alleen heb ik het gevoel dat ik de enige was die het liet merken. Het uitzicht op de top was adembenemend en ik kon zelfs Korsakov zien liggen en Aniva bay, zo'n 40 km ten zuiden van het eiland. Echt fantastisch. Gelukkig zie ik alles weer een stuk positiever dan vorige week en kan weer genieten van alles. Het weer is ook geweldig, zonnig en warm en zonder wind. Alles zit weer mee. Met andere woorden. We kunnen er weer goed tegen en geniet van de dingen die we meemaken. Dikke kus en tot maandag. Marina
P.S. zal snel een foto van onze hiketrip plaatsen

Week 16, Berenjacht

We zijn hier nu bijna 4 maanden en steeds meer heb ik het gevoel dat we hier al zoveel langer zitten. Heel apart is het. Afgelopen zaterdag hebben we onze welkomsborrel gegeven in huis wat de nodige voorbereidingen met zich mee bracht. De hele week zijn we al bezig om drank in te slaan, gezien het feit dat het vaak niet te krijgen is, of weinig, of niet geleverd wordt. Daarom moet je een aantal keer gaan om zeker te zijn dat we in ieder geval genoeg in huis hadden om ongeveer 70 personen te voorzien van wijn, bier en fris. Gelukkig hadden we nog wat extra gehaald, want vanmorgen heb ik echt 6 vuilniszakken buiten gezet met flesjes, blikjes etc. Er wordt hier nl. nog niets gedaan aan afvalscheiding, maar waarschijnlijk hadden jullie dat al begrepen. Alle flessen, blikjes, papier en plastic spullen gaan allemaal in dezelfde vuilniszak. Nou ja, dat is waarschijnlijk nog niet eens zo erg als je ziet wat hier allemaal in de berm ligt en dus niet wordt opgehaald door een vuilniswagen. Het feest was een groot succes, allemaal gezellige mensen, uiteraard meer dan voldoende eten en drinken en vooral heel laat. Wij lagen moe maar zeer voldaan om 4 uur 's nachts in bed. Heel blij dat we dit in een keer goed hebben gedaan, anders ben je maanden bezig om mensen te eten te vragen die je wilt bedanken en nu is dit niet perse nodig. Zondag was het moederdag dus Marina kreeg een lekker ontbijt en mocht heerlijk uitslapen, althans de kinderen lagen aan Frank zijn kant. Gelukkig hebben we 's middags nog even geslapen want er kwamen eind van de middag nog wat mensen de restjes opmaken. Frank is zich momenteel aan het inlezen voor zijn nieuwe job. Erg leuk allemaal en wat het helemaal interessant maakt is dat hij hiervoor met de helicopter naar het noorden van het eiland wordt gevlogen en dan vervolgens in jeeps langs de pijplijn (800 km lang) naar beneden afzakt. 800 km. door de wildernis met om de zoveel honderd km. een PMD. (pipeline maintenance depots) waar hij dan verblijft, overlegt en slaapt om de volgende dag weer af te zakken naar beneden. Je doet hier ongeveer 5 dagen over voordat je de hele pijplijn hebt gehad. Natuurlijk erg avontuurlijk en supergaaf om eens te zien waar dan toch die olie en gas doorheen gaat. Vanmiddag kwam even de overbuuf langs om even bij te kletsen. Zijn net een maand naar NL geweest dus leuk om even verhalen te horen. Gaan binnenkort tennissen, maar morgen ga ik met haar en nog een aantal andere dames hiken. Ze vertrekken om 8.30 uur bij de gate en vervolgens gaan we 3 uur sjouwen door de bush. Ze vroeg of ik mee ging. Nou ja, voor de afwisseling in de gym is dit natuurlijk wel leuker. En passant vertelde ze dat ik niet bang hoefde te zijn want ze nam toch wel haar berenbijl mee, dus don't worry. Oke, als ik dus na dit weblog verhaal niets meer laat horen van mezelf, zit de kans erin dat ik ben opgegeten door een beer. Zit er toch aan te denken of ik niet nog een geheim wapen heb waar een beer van schrikt. Nou kan zo snel niets bedenken, maar ook zijn er mensen die in een conservenblik knikkers doen om de beren af te schrikken. Als een beer echt honger heeft wordt hij waarschijnlijk alleen maar gelokt door dit geluid. Nou ja, we zijn met een groep van 10 dames en als we iets engs zien gaan we gewoon heel hard gillen. A.s. vrijdag hebben we de eerste bijeenkomst van de Dutch Cookies. Er wordt van mij verwacht dat ik een warm voorgerecht maak. Gewoon gezellig, samen koken en lekker bijkletsen. Ga nu op zoek in de garage naar een geschikt wapen om toch maar rustig te kunnen slapen. Zou toch wat zijn he, zo'n krantenbericht. Ook dit jaar weer is er iemand verslonden door een wilde beer op Sakhalin. Dit keer was het een expatvrouw die voor het eerst zich in de Russische bush begaf. Neeeeeeee, dat willen we toch niet lezen? Groetjes en hopelijk tot volgende week. Marina

De winkelboulevard van Yuzhno.

Duw maar ergens tegenaan en misschien zit er wel een winkeltje achter.

Dipje?

Heb het even niet zo deze week. Misschien is dit wel de bekende dip waar ze het over hebben na de eerste paar maanden. Toen we hier aankwamen zeiden verschillende mensen al dat je na een maand of 3 tot 4 echt even van het eiland af moet, omdat je anders depri zou worden. Nou nou, wat een verwend expatgedrag vond ik dat. Dat zal allemaal wel meevallen dacht ik. Deze mensen hebben toch gelijk gekregen. Heb een enorme drang om even wat anders te doen, te zien en mee te maken. Zima wordt in een keer heel klein, de stad wordt er niet leuker op en er is erg weinig te doen. Je kan niet even een weekendje weg. Er is nl. niets anders dan Yuzhno. De havenstad Karsakov maar dat is al niet veel vrolijker. Daarbij komt dat Frank heel erg druk is en vanwege zijn nieuwe functie geen vrij kan krijgen. Het is voor mij echt aftellen momenteel tot eind Juni. Nog 7 weken te gaan en iedere dag zetten we een streepje. Nou ja, moet niet al te verwend overkomen natuurlijk, maar je hebt wel eens van die periodes dat je liever ergens anders zou willen zijn. Deze week weer een avontuur beleeft met de auto. Nadat ik de banden had laten verwisselen van winter naar zomerbanden moest ook de olie worden gecheckt en bijgevuld. Ik op pad gestuurd door Frank met een verkeerd woord voor olie. Masla is motorolie dus ik dacht dat wordt een eitje. Maar wat voor een Masla heb je nodig als er 8 merken en 10 verschillende soorten bestaan. Een monteur was zo vriendelijk om mee te lopen naar de auto. Vervolgens trekt hij de pijlstok eruit en likt eraan. Pro mechanica was zijn bevinding. Zonder blikken of blozen steekt hij de pijlstok er weer in en kijkt me vragend aan wat ik nog verder wil. Nou die olie die hij aanraadde. Die verkochten ze wel maar ik kreeg het niet, want ik moest maar naar een andere garage omdat de olie vervangen moest worden. Ik naar een zaakje 2 km. verderop met allerlei olievaten buiten en een shellteken op het dak. Kan niet missen denk je dan. Pro-mechanica masla voor een NEVA Chevrolet novo, nog geen 5000 km op de teller. Bij de kassa vroegen ze of ik nog een nieuwe oliefilter nodig had. Doe maar zei ik, leek me wel goed die direct te vervangen. Na een half uur "discusseren" kwam ik tot de conclusie dat ze dat niet deden en dat ik hiervoor naar de NEVA dealer moest aan de andere kant van de stad. Mijn geduld werd weer eens op de proef gesteld en ik heb die gast naar buiten getrokken, de motorkap omhoog gedaan en verteld dat ik alleen nieuwe olie wilde hebben. Nadat ik eindelijk een oliefles kreeg en betaalde hebben ze de olie erbij gegooid en ik heb ze vriendelijk bedankt. Eindelijk had de auto weer olie. Na zo'n ervaring lijken andere dingen in een keer weer een stuk simpeler. Zoals boodschappen doen bij de Bulkstore (de appie van Yuhzno). Ik heb er al eerder over geschreven, maar elke keer vergeet ik de camera. Je moet overigens heel voorzichtig fotograveren, want mensen willen absoluut niet dat je dit soort dingen vastlegt. Eindelijk kon ik weer het bier krijgen wat ik wilde hebben bij mijn vaste winkeltje. En passant werd ik nog door een van de knapste kruiers van het terrein ten huwelijk gevraagt. Nou dat maakt je dag dan weer een beetje goed. Ach arme ziel. Hij heeft een hoofd dat zo ingevallen is dat zijn botten er aan alle kanten uitsteken. Hij heeft wel drie gouden voortanden, maar ik denk dat dit een belegging is voor hem. Een appeltje voor de dorst zeg maar. Hij dacht natuurlijk, zo'n vrouw wil ik wel, die haar hele auto vol laad met bier. Nou ja, heb mijn dip weer een beetje van mij afgeschreven dus het gaat wel weer. Moet ook niet te dramatisch doen want ten opzichte van de mensen hier hebben wij het echgt fantastisch en mogen we echt helemaal niet klagen. Het verschil is dat wij iets anders kennen en de mensen hier die andere wereld in de meeste gevallen niet kennen. Toch blijf ik de weken aftellen en verlang weer naar even "normaal" te doen in NL.
Zal nog wat foto's erbij zetten van de stad en winkels. Tot volgende week. Zie ik jullie nog a.s. zaterdag op onze borrel? Groetjes, Marina

Dress-up party queensday 2008

Partytime!

Feest, feest en nog eens feest.
Wat hebben we een week achter de rug. Geweldig! Het Koninginnefeest afgelopen woensdag was een groot succes. We hebben zoveel complimenten gekregen dat het alle moeite, energie en soms ook irritaties waard is geweest. Woensdag de hele dag bezig geweest met de aankleding. Tientallen meters stof, platen van de grachten van Amsterdam, 40 schilderijtjes met bekende mensen en dingen van NL. Van Nijntje, Johan Cruijff, Anne Frank tot stier Herman en Bogito. Over Bogito gesproken, er was een act van 6 mensen (waar alleen ik van wist) die hadden een Engelsman in een apenpak gehesen die zogenaamd ontsnapt was a la Bogito. Vervolgens kwamen er 4 Ninja Turtles de dame bevrijden die Bogito had aangevallen. Het was erg grappig. Er is zoveel gedronken die avond dat de volgende dag Zima compleet was uitgestorven. Iedereen was zo brak als een konijn. Zelfs de meest correcte dame van het camp, leeftijd schat ik op 55+, was op een gegeven moment aan het stagediven. Kun je het je voorstellen? Het was erg leuk dat iedereen mocht aantrekken wat hij wilde, dus geen dresscode. Sommige kwamen dan ook compleet als Beatrix zelf, in gala of de Russische dames wat minder bedekt gekleed. De heren in smoking, of in verkleedkleding als Elvis. Frank had geen zin zich te verkleden dus hij is in smoking gegaan en ik in galajurk, met cowboyhoed en oranje sjerp met daarop de tekst: “Mis Holland”. Heb veel leuke reacties gehad en sommige charmante Engelsen vroegen waarom is het niet met dubbel S had geschreven. Gelukkig zijn Frank en ik redelijk op tijd naar huis gegaan, want ik hoorde dat het feest tot 4 uur ’s nachts is doorgegaan. Ja, en als de kinderen dan weer op 7.00 uur naast je bed staan? Donderdag opgeruimd en alle spullen bij elkaar verzameld voor het volgende feest en lekker nagekletst, roddelt en what ever. Vrijdag was mijn lieve moedertje jarig en vrijdag hadden we ook de ambassadeursreceptie in Megapalace. Dat is toch wel een bijzonder gevoel dat je als NL zo bij elkaar bent en de ambassadeur komt uit Moskou en je verwelkomt, vervolgens speecht en gezamenlijk wordt dan het volkslied gezongen, dan voel je je toch wel trots en verbonden met elkaar. Dat deed ons toch wel wat. Overigens waren er nog een boel hoogwaardigheidsbekleders van de overheid van Rusland. Ook interessant trouwens. Ik heb de consul aangesproken en gevraagd of hij nog wat heeft kunnen doen aan het ontslagverhaal van de manager van het hotel. Hij verzekerde mij dat ze de goede man weer in dienst hebben genomen en dat hij over een week ook gaat checken of dit daadwerkelijk is gebeurt. Oh, mijn avond kon niet meer stuk. Ook vertelde hij mij wie wie allemaal was vanuit de overheid. Bereninteressant natuurlijk, want het hoofd van de KGB was er en hoofd van de politie, burgemeester en de gouverneur. Een kleerkast van een vent, maar hij had wel een bodyguard bij zich die geen meter bij hem vandaan ging. Moet eerlijk zeggen dat dit ook geen kerels zijn waar je een warm en vertrouwd gesprekje mee zou voeren. De consul echter was erg openhartig en hij heeft opdracht gekregen van de ambassadeur om een feest te organiseren voor de NL op Sakhalin. Ik heb hem natuurlijk aangeboden hem te helpen.
Vrijdagmiddag ook nog de hele middag bezig geweest met het versieren van de fiets van Charlotte. Zo leuk, oranje met vlaggen, ballonnen en rood, wit, blauwe slierten overal. Een foto zal ik op internet zetten. Zaterdagochtend de bicycleparade voor alle kinderen van de HUB naar school, waar vervolgens spelletjes waren, twee grote springkussens, poffertjes eten en een heuse vrijmarkt met kleedjes en rotzooi van een ander. Natuurlijk moest er iets gekocht worden. Nog meer rotzooi thuis. Al met al een hele geslaagde dag en week. Volgende week onze eigen borrel (voor 75 pers.) dus als dat achter de rug is, ben ik even klaar met organiseren. Morgen (zondag) moet Frank werken. In Rusland doen ze niet zo moeilijk met het verschuiven van vrije dagen en weekenden. Donderdag 1 mei was een public holiday en daar hebben ze de vrijdag achter aan geplakt maar dan moet je de zondag wel werken. Logisch toch? Trouwens alle winkels zijn hier 7 dagen in de week vanaf 10.00 uur in de ochtend tot minimaal 21.00 uur in de avond open. Best makkelijk vind ik. Aankomende week gaan we ons voorbereiden op de borrel met boodschappen en vooral het inslaan van drank. Vrijdag 9 mei is weer een public holiday dus dat komt heel goed uit voor Frank. Weet totaal niet waarom we vrij zijn, maar het zal wel een speciale reden hebben. Volgens mij wordt hier zelfs gevierd dat het een paar weken geleden is dat het boven de 20 graden Celsius is geweest in april. Allemaal de hartelijke groeten en zal halverwege volgende week even een update geven over de voorbereidingen.