Zijn toch drie plaatjes?

Miniplaybackshow

Nog drie dagen te gaan voordat we onze reis naar NL gaan ervaren. Heerlijk, Frank kan gelukkig met ons meevliegen want hij hoefde gelukkig niet naar Tomsk. Zijn vakantie is wel ingekort met een week, maar dat maken we wel goed tijdens de herfstvakantie. Gaan we lekker naar een tropische bestemming met ons vieren.
Natuurlijk moet ik jullie even bijpraten over afgelopen week. Keuringen van mij en de kids zijn gelukkig goed gegaan. Dinsdag hiketocht achter de rug van ruim 3 en een half uur. Was erg vermoeiend. Bijna 2,5 uur omhoog gelopen tussen dichte bossages, zodat je bijna het pad niet meer zag. Schitterende beplanting, mooie vogels (vooral het geluid) en heel veel teken hebben we onderweg gezien. Dat laatste is wat minder aangezien er momenteel een epidemie heerst van teken. Helaas is hier een bepaalde tekenziekte gaande die hersenvliesontsteking kan veroorzaken en de meeste mensen overlijden hieraan, dus iedereen is erg scherp aan het controleren. Tijdens het wandelen had ik er al een paar op mijn kleren maar die haal je er zo af. Nadat ik thuis was gekomen had ik voor de kinderen lunch gemaakt en voelde iets aan de buitenkant van mijn arm. "een teek, mama je hebt een teek". AaAACH, ik met mijn tekenpen naar de buurvrouw gegaan en ze heeft hem verwijderd. Datum genoteerd in mijn agenda en de plek in de gaten blijven houden de aankomende weken. Hoe vroeger je deze vervelende beesten verwijderd des te kleiner de kans op besmetting van Lymm en Encephelytus (ofzo). Toen ik naar de buren snelde hoorde ik Charlotte tegen Duncan zeggen, je hoeft niet te huilen hoor Duncan, mama gaat nog niet dood. Echt schattig, maar ik denk meer om haarzelf gerust te stellen. Goed, Zaterdagmiddag was het dan zover. De miniplaybackshow, eerst Vrijdagmiddag de generale repetitie gehad, die heel goed verlopen was. Charlotte was een van de Barbiegirls van de groep Aqua. We hadden drie barbies en twee Kens. Bij de meiden, Ita, Senna en Charlotte (allen 6 jaar) was geen spoortje van zenuwen te bespeuren. Bij de jongens Thomas (4 jaar) en Sebastiaan (7 jaar) was het meer spannend. Die stonden met een strak gezichtje op het toneel. Later stond de jongste "Ken" met zijn duim in zijn mond te kijken naar alle andere acts. Wat zou dat morgen worden. Nou ja, we hadden de kids benadrukt dat het vooral om de lol ging en ze hadden dan ook totaal geen idee dat je er iets mee kon winnen. Zaterdagochtend ben ik met de meiden heerlijk wezen tuttelen. De jurkjes aan gedaan, opgemaakt, haarbanden in, optreedschoenen aan en op naar de gymzaal van de school. Er waren ongeveer 180 mensen publiek, dus dat is best veel. Misschien was ik wel meer gespannen dan Charlotte. Je leeft zo mee met die kinderen. Charlotte leek het allemaal goed onder controle te hebben en genoot van alle positieve aandacht op haar mooie glitterjurk. Ze moesten als vierde act het podium op en voordat ze opgingen zag ik dat een van de meisjes in huilen uitbarstte van de zenuwen. Knuffel van de andere twee meiden deden haar tranen stoppen en op tijd was ze hersteld en gingen ze met zijn vijven het podium op. Ze hebben het fantastisch gedaan, alle vijf hadden ze trillende knieen maar daar zag je niets van. Charlotte stond te stralen en voelde zich prima op haar gemak en genoot van haar rol als Barbie. De act ging goed en ze hadden genoten, wat wil je nog meer. Aan het eind kregen alle deelnemers een prachtige medaille. Vervolgens werden er twee acts uitgekozen en moest het publiek klappen voor de beste act. Nou ja, daar stond Charlotte met haar twee vriendinnen en de twee Kens in een keer als winnaar op het podium. Ze hadden het eerst zelf helemaal niet in de gaten, maar toen het doordrong waren ze erg blij. Kregen nog een gouden medaille om en moesten de act nog een keer opvoeren. Nou dat vonden ze geweldig om te doen. Ze gingen helemaal los. Daarna allemaal mensen die haar feliciteerden. Goed voor haar zelfvertrouwen en heel grappig om dit zo te zien. Normaal is ze een "kat uit de boom kijk" type, best verlegen en dan op het podium zo genieten van alle aandacht en zich zo lekker voelen. Moeders kwamen naar mij toe en vroegen hoe Charlotte dat durfde want zo kende ze haar niet. Charlotte zei tegen mij 's avonds dat ze dit eigenlijk wel had verwacht, nadat ze de eerste keer bij elkaar waren geweest met oefenen. Ik kon een glimlach niet onderdrukken. Vandaag moesten natuurlijk de medailles mee naar school en als iemand zei: "he daar heb je een winnares", dan zegt ze steeds, "had me ook niets uitgemaakt als ik niet had gewonnen, want ik vond het toch heel leuk om te doen". Van wie ze dat heeft? In ieder geval niet van haar ouders dat gedrag. Frank en ik zijn zondag even wezen tennissen en dan staan we om ieder punt te spelen alsof ons leven ervan af hangt, want we willen allebei zeker niet verliezen. Wie uiteindelijk nipt heeft gewonnen laat ik in het midden, dat is toch niet belangrijk want we vonden het gewoon heel leuk om te tennissen, maar ik heb wel heel lekker geslapen die nacht :-)
Voor de rest ben ik vandaag en morgen bezig met onze voorbereidingen op de reis a.s. donderdag. We hebben er enorm veel zin in, maar moeten nog een boel dingen doen. Ik denk dat ik eens even een paar weken niet op de weblog ga schrijven in de vakantie. Tot de volgende keer en in September (of eerder) zullen we de wekelijkse colum weer gaan oppakken.
Dikke kus van Marina

Trip naar Nevelsk!

Zeeleeuwen? Ja dat lijkt me wel wat. Afgelopen week hebben we weer erg leuke dingen ondernomen. Charlotte en Frank waren donderdag en vrijdag vrij i.v.m. de russische nationale "independence day" De dag dat Rusland geen USSR meer was. Eerst woensdagmiddag een lunch gehad bij mijn overbuuf, een beetje mijn steun en toeverlaat hier op Zima. Neemt een beetje de rol van mijn moeder over, nu ik haar niet in levende lijven kan zien en met haar kan praten. Heb ik blijkbaar toch behoefte aan. Ze was jarig en dat moest gevierd worden met een lunch. Schitterend mens, enorm vrolijk, super sportief, gezellig, dus daar wilde we graag wat voor doen.
Dinsdagmiddag heb ik de hele middag gehaktballen staan draaien voor de lunch van woensdag. Het is gebruikelijk hier, dat als je iets organiseerd dat je aan een aantal mensen vraagt iets te maken en mee te nemen, zodat je niet zelf 4 dagen in de keuken staat. Charlotte had een hele schattige tekening gemaakt voor haar op school, was erg aandoenlijk. Een tekening van de hond van de buuf. Donderdag weer oefenen voor de miniplayback wat heel goed ging. Frank moest vrijdag toch nog werken, dus ben ik met de kids meegegaan op daytrip. We zijn met 8 auto's gaan rijden naar Nevelsk. Hier is vorig jaar een zware aardbeving geweest wat een groot deel van het dorp heeft verwoest. Nevelsk staat erom bekend dat hier veel zeeleeuwen uitrusten op doortocht. Er ligt een rots voor de kust die tot vorig jaar nog helemaal vol lag met honderden zeeleeuwen. Door de aardbeving is die rots omhoog gekomen en aan het vast land komen te liggen met als gevolg dat mensen ook op de rots kunnen komen. Goed, we hadden de rots gevonden en zagen op de punt een grote zeeleeuw liggen. Gelukkig maar dat we er een zagen want veel andere dingen waren er niet te zien. De tocht naar Nevels, 40 km over onverharde wegen, is overigens schitterend. Bergen, wouden, schitterende planten, leuke datsja's (buitenhuisjes met moestuintjes). Van de zeeleeuw een paar foto's gemaakt en promt dook hij daarna de zee in. Met z'n allen geluncht en daarna onze trip weer aanvaard naar Gomsk. Een stad, ongeveer 30 km ten Noorden van Nevelsk, waar je via een kustweg (ook alleen maar stof en zand) naar toe rijdt. Prachtig gezicht op de zee, de wrakken die daar voor de kust liggen, loslopende koeien, piepkleine dorpjes en vissers. Gomsk had wel een gezelligere uitstraling dan Nevelsk. Er is een grote haven en het is de toegangspoort voor suppliers van SEIC, het bedrijf waar Frank voor werkt. Vanaf Gomsk waren de wegen ook prima richting Yuzhno. (heeft SEIC aangelegt om zo de infrastructuur een boost te geven) Niet dat de rest volgt, maar toch beter dan niets. De kinderen hebben zich uitstekend gedragen, want het is natuurlijk niet niks om de hele dag in de auto te zitten. Een dag eerder hebben andere mensen van Zima deze tocht gemaakt en hebben in een rivier een beer zien vissen. Op een viaduct zijn ze gaan kijken en zagen de beer onder hen doorlopen en hebben prachtige foto's gemaakt. Waar maak je dat nog mee dat je in het wild een beer ziet vissen. Nou hier dus. Er leven ongeveer 5000 beren op het eiland en steeds vaker hoor je dat mensen de beren zien. Vind het spannend en erg eng ook. Vorige week was er een bericht dat vlakbij Yuzhno een vrouw en een man naar het bos waren gegaan. De vrouw had haar man gezegt even wat bessen te gaan plukken. Ze kwam maar niet terug uit het bos en toen de man ging kijken, vond hij alleen nog maar een lichaam in stukken. Dat wil liever niet meemaken. Dus een advies, geen bessen plukken alleen. Op de terugweg zijn we gestopt bij een shasliektentje waar we heerlijke pork en ckicken hebben gegeten. De kinderen waren roetzwart toen we thuiskwamen, maar we hebben een erg leuke dag gehad. Zaterdagavond nog een stel te eten gehad en zondag was het uitrusten geblazen. Op vaderdag hebben we heerlijk in het ochtendzonnetje ontbeten en voor de rest niet veel gedaan. Vanmorgen ben ik naar de kliniek geweest voor een medical check. Bloed gegeven, een x-ray gemaakt, dus nu maar hopen dat ik door de APK kom. Morgenochtend weer hiken en voor de rest probeer ik me te gaan voorbereiden op 8 weken NL. Zalig, nog anderhalve week en dan zitten we in het vliegtuig. Zal volgende week nog even schrijven en vertellen hoe het Charlotte is vergaan bij haar eerste echte optreden. De jurkjes zijn bijna klaar, de pasjes zitten er bijna in dus echt mis kan het niet gaan. Zal wel heel spannend zijn voor haar. Nou ja, eerste keer is altijd eng.
Wordt vervolgt. Groeten en ik zal nog wat foto's downloaden. Zee, rots en....... goed kijken, een zeeleeuw!

Russisch Concert

He allemaal, ben weer helemaal mezelf. Al blijft het natuurlijk fijn om over drie weken naar NL te komen, maar we zien het weer zitten. Heb weer een aantal leuke dingen te dingen te melden. Vorige week hebben de werkende mensen een extra lange werkweek gehad aangezien ze aankomende week een driedaagse werkweek hebben. Zou leuk zijn als Frank ook echt vrij is, kunnen we weer wat leuks gaan doen met ons vieren (of meer). Vorige week had ik een gesprekje met Charlotte en ik moest zo lachen om die smurf. Ik vertelde hoe knap ik het vond dat ze al zo goed Engels sprak nadat we 5 maanden geleden NL hadden verlaten. Ik vroeg aan haar of ze zich nog kon herinneren dat we weg gingen uit NL. Het enige wat ze zei was het volgende: "Mam, wat een drama was dat he, met mij in dat busje". Je kan je voorstellen dat je me kon oprapen van het lachen. Heerlijk zoals ze van die eigenwijze uitspraken doet. Dit weekend is ook het EK voetbal begonnen, dus er wordt hier morgenochtend heel vroeg opgestaan. Om 5.45 uur in de morgen begint de wedstrijd en zitten Frank en ik voor de buis beneden. Ben erg benieuwd en als ze door gaan naar de volgende ronde zullen we gezamenlijk gaan kijken met de mensen van Zima. Uiteraard weer afgelopen week gehiked. Heerlijk, een nieuw gebied en een schitterende omgeving. Je komt dus hier mensen (alleen) in de middle of no where tegen die oefeningen aan het doen zijn. Je vraagt je af, wat doet die man daar in z'n eentje, maar dat schijnt hier vrij normaal te zijn. Alert als ik ben, denk ik direct het ergste. Een man alleen in het bos met van die legerkleding aan, wat moet hij daar. Nou "gewoon", ontspannen, wandelen, rekken, strekken, beetje yoga. Goed het begint allemaal wel te wennen denk ik. In het weekend waren de kinderen heerlijk beneden een filmpje aan het kijken (dacht ik), hoor ik opeens Charlotte zeggen, "nee Duncan, niet de lippenstift van Mama". Het kwaad was al geschiedt. Duncan zijn hele gezicht zat onder, mijn telefoon waar hij mee had lopen bellen, zijn shirt, de trap, de keuken, overal vond ik sporen van lippenstift. Hij vond het zelf erg grappig toen ik hem voor de spiegel hield. Nou ja, gelukkig was het meeste schoon te maken, behalve de trap. De onderste tree is mooi roze.
Vanmorgen naar de workshop geweest. Carreerwomen of housewife. Weet je wat huisvrouw in het Russisch is? Domgezeik (maar dan anders geschreven, je spreekt het wel zo uit). Het was een leuke, nuttige en best interessante workshop. Voor mezelf zijn er wel weer een paar dingen helder geworden waar ik mee aan de slag kan. Vanavond ben ik met mijn overbuuf naar een Russisch klassiek concert geweest in het theater. Erg leuk. Eerst hebben we een hapje gegeten en vervolgens gingen we naar het concert waar o.a. een Zimavrouw in meespeelde. Ze heeft in de tijd dat ze in Yuzhno op Zima woonde meegespeeld met het orkest. Erg knap hoor. Ze speelt viool en ze is leuk. Goede reden om te gaan, niet? De muziek was schitterend. De volgende keer als er weer zoiets is ga ik weer, misschien dat ik Charlotte dan meeneem, of Frank natuurlijk. Teruggekomen realiseerde ik me dat het maandag is en dat ik nog niet op de weblog had geschreven. Aankomende week veel dingen op de planning, maar dat lezen jullie aankomende week wel weer. Ga nu naar bed, want morgen is het weer vroeg op. Groet en prettige wedstrijd!

HET IS JUNI

Nog 4 weken!
Ja, ben toch stiekem nog steeds aan het aftellen. Het is hier trouwens allemaal weer prima hoor. Het weer werkt erg goed mee en voor de aankomende week hebben ze helderblauwe luchten voorspeld. Dat is toch wel heerlijk. Dan lig ik echt in mijn topje achter op het terras. Zalig uit de wind in de zon, de vogeltjes kwetteren er vrolijk op los, de planten schieten uit het gras en in het bos groeien de, ik noem ze maar olifantenoren, planten met hele grote bladeren zo hard dat je ze bijna ziet groeien. De vakantie van Charlotte is weer achter de rug en we gaan de laatste periode op school in. Ze gaat met groot gemak door naar het volgende leerjaar gelukkig dus wat dat aangaat mogen we blij zijn dat ze zich zo snel heeft aangepast aan haar nieuwe omgeving. Vrienden en vriendinnen genoeg van allerlei nationaliteiten. Over drie weken doet ze zelfs mee met de miniplaybackshow als Barbiegirl. Samen met nog twee vriendinnetjes en twee vriendjes zijn ze flink aan het oefenen. Heel leuk om te zien hoe serieus ze dit nemen. Duncan is een lekker schoffie. In de ochtend is hij nog redelijk schoon, maar tegen de middag ziet hij er al redelijk smoezelig uit en ’s avonds is een bad geen overbodige luxe bij hem. Zwarte handen, nagels en een vieze toet. Zijn kleding gaat Linéa recta de wasmand in. Heerlijk, de hele dag rondscharrelen, stokken zoeken en daarmee in het gras spelen of tussen de planten zoeken. Af en toe een vogel achterna lopen, de heuvel af rennen en tot stilstand komen tussen de struiken. Een aantal dagen geleden had (nog steeds) hij zijn handen helemaal vol met splinters of doornen. Ze zitten onderhuids en ik kan ze er niet uitkrijgen. Hij heeft er gelukkig niet zichtbaar last van, dus ik houd het in de gaten maar doe er niets aan. In een bakje met waspoeder tegen ontstekingen is het enige. Afgelopen zaterdag hebben we een hele gezellige dag achter de rug. Met nog drie andere families en alle kinderen zijn we naar Picknickvalley gereden. Een schitterende natuur met her en der een geschikte natuurlijke bbqplaats. Wij hebben een prachtige plaats uitgezocht na een uur in de auto te hebben gezeten en door de middle of no where te rijden. Aan een snel stromende beek met wat bomen en aan de andere kant bos. Ik was natuurlijk wel weer heel alert op beren, maar gelukkig geen beer gezien. We hadden allemaal wat lekkers gemaakt en de koelkast leeggehaald. BBQ achterin gegooid en heerlijk zitten bbq’en. De kinderen bij de beek gespeeld, gevoetbald en zich vermaakt met heksensoep en andere lekkernijen. Na een uur of 4 hebben we de zaak opgebroken en we zouden via de andere kant van de berg ons kamp ook kunnen bereiken. Iemand had een GPS bij zich en hierop konden we onze locatie vaststellen. Goed wij zouden allemaal de bergweg gaan nemen zonder dat we eigenlijk wisten wat we tegen zouden komen. Nou, dat was niet misselijk. Gelukkig reden we allemaal in een 4x4, al hadden wij veruit de kleinste en als enige een Russische 4x4. Achteraf heeft deze het prima gedaan en eigenlijk geen centje pijn met het terrein waarop we reden. Allereerst rij je op paden tussen de bergen, hobbelig, enorme plassen zonder dat je weet hoe diep ze zijn en wat er nog onder water ligt. Dus voorop reden deden we maar niet. Vervolgens moesten we de snelstromende beek oversteken om onze weg te kunnen vervolgen. Dubben, dus als eerste de landcruiser. Als die het niet zou redden deze wij het ook niet. Je hebt wel twee kinderen achter in de auto. Achteraf was dit een eitje en eigenlijk heel leuk om te doen. Charlotte vond het geweldig. Veel spannender dan een ritje in de achtbaan vond ze. We kwamen bruggetjes van palen tegen die vervaarlijk inzakte en greppels die we enigszins probeerde te prepareren. Uiteindelijk na regelmatig de GPS te hebben geraadpleegd kwamen we boven aan de berg tot stilstand. De weg hield op en we konden echt niet verder. Inmiddels was het over 6 uur in de avond en je wilt niet de nacht daar doorbrengen. Kamperen en bbq’en is tot daar aan toe, maar je kunt doorslaan. Goed alle auto’s gedraaid en dezelfde weg weer terug naar beneden. Ging wel een stuk sneller, helemaal als je weet wat je allemaal tegenkomt. Frank zei al, denk dat ik in NL ook een 4x4 ga rijden, hij kreeg er echt lol in. Al met al een zeer geslaagde en avontuurlijke dag. Zeker voor herhaling vatbaar.
Zondag hadden we de courtbbg gepland omdat het zo lekker weer was. Er wonen echt heel gezellige mensen op ons court dus dit is altijd leuk. Om 16.00 uur begonnen, om 20.00 uur de kinderen in bed gelegd en om 23.00 uur de zaak opgeruimd. Inmiddels was het van 19 graden naar 4 graden gezakt, dus frisjes was het wel. Aankomende week veel dingen op de agenda. Een verplichte veiligheidscursus voor alle Zima-residents, verjaardagen, boodschappen, concertavond, workshop voor voormalige werkende vrouwen en nu housewifes in hun nieuwe rol (kan best nuttig zijn voor mij), en natuurlijk de wekelijkse wandeling, coffeemorning en andere bezigheden. Voorbereidingen treffen voor NL, zoals het bij elkaar zoeken van papieren voor consultatieburo etc. foto’s op cdrom zetten en nog veel meer. Bedankt voor jullie leuke mail allemaal en het is elke dag een feestje om de computer op te starten en dan te zien dat er weer een aantal “brieven” bij zitten. Tot volgende week!!! Groetjes, Marina