Koninginnedag/nag

Dinsdag 29 april. Een dag voor Koninginnedag……
Ben ik toch zomaar een dag later dan gepland weer actief op de blog. Had gisteren ook niet moeten schrijven, want dan was het toch niet echt een leuk verhaal geworden. Had het gisteren een beetje gehad. We (Dutch Committee) zijn heel druk met de organisatie en de fine-tuning voor het feest. Er komen op het laatst nog zoveel dingen bij en op ons af. Ik ben de enige in het Committee die niet werkt, dus het is heel makkelijk om te vragen of ik dingen wil overnemen. Nou gisteren had ik dat beter niet kunnen doen. Wat een toestand. Het ging als volgt. De producten die we hebben besteld uit NL kwamen met de diplomatieke post mee van de ambassadeur. De producten waren samen met de producten die voor de receptie bestemd zijn naar een hotel gebracht waar de receptie plaats zal vinden. Iedereen had het druk op het werk dus Marina zou die producten wel even gaan halen. 200 haringen, 22 dozen bitterballen en 18 pakken poffertjes mix. Bij de receptie van het hotel waren ze allervriendelijkst alleen de keuken was nog niet open. 9.30 uur???? Goed ik moest wachten tot 10.00 uur dus heb een kopje koffie gedronken in de ontbijtruimte. Alle tafels waren leeg, personeelsbezetting op afgestemd, dus ik zat daar dus, alleen met Duncan en er stonden een kok in outfit. (maar nog steeds waren alle tafels leeg). Duncan kreeg een yoghurtje geserveerd en een snoepje. Ik voelde me toch redelijk ongemakkelijk en was blij dat het 10.00 uur was. Tot nu toe ging het allemaal nog goed. Ik werd naar achteren geleid en mocht in een kantoortje wachten. Na wat telefoontjes en uitleg werden de producten uit de vriezer gehaald en de manager was super behulpzaam en servicegericht. Nadat we de spullen hadden geteld en uitgezocht wat voor ons bestemd was hebben we alles in de auto geladen. Kwam ik thuis, kreeg ik een telefoontje van iemand (zal geen naam en toenaam noemen, maar iemand die goed geïnformeerd is) met het volgende bericht. De manager (die zo vriendelijk was) was op staande voet ontslagen omdat hij mij zomaar zonder iemand hiervan op de hoogte te stellen (waarschijnlijk zijn manager) de producten meegegeven. Je kunt het je niet voorstellen hoe dat hier gaat. Nou toen ik dat hoorde sprongen de tranen me in de ogen. Dit gaat je voorstellingsvermogen echt te boven en dit heeft zo niets te maken met hoe wij met zaken omgaan. Dit is het grote cultuurverschil. Wij, assertief, proactief, instelling van: dat regelen we wel even etc. en Zij, reactief, wachten tot je orders krijgt, geen beslissing durven nemen en wachten tot je baas akkoord heeft gegeven. Maar die moet weer wachten op zijn baas, uiteindelijk wordt er geen beslissing genomen. Ja zeggen uit beleefdheid, maar eigenlijk nee bedoelen, maar dat niet durven zeggen. Och wat had ik het te doen met die vriendelijke manager. Oké, een tekort aan personeel hebben ze niet direct gezien de bezetting, maar diep triest is het wel. Pure macht, hiërarchie en misbruik maken van je positie, daar zijn ze hier sterk in. En dat is nu net het geen waar ik zo allergisch voor ben. Mensen die zichzelf zo belangrijk vinden. Ik was net zo blij dat alles zo geruisloos was gegaan en zo vriendelijk.
Nou ja, je kunt je voorstellen dat mijn dag echt naar de knoppen was en we wagen er nog een mailtje aan, maar terugdraaien kunnen we de situatie waarschijnlijk toch niet meer. Vandaag gaat het allemaal beter. Morgen is Anja ook nog jarig, ze wordt dertig, dus dubbel feest. Ik heb gezegd dat ze maar een paar nanny’s moet uitnodigen hier voor de koffie. Charlotte moet haar cadeau nog afmaken en voor Duncan zullen we ook wat inpakken. Daarnaast krijgt ze gewoon geld, want daar hebben ze toch het meeste aan. Ik vroeg aan iemand hier hoe de mensen kunnen leven en rondkomen omdat het zo duur is. Het antwoord was: “de mensen leven hier niet, ze overleven hier”. Dat kwam toch wel hard aan, want het was de spijker op zijn kop. Nou ja, we koesteren Anja en hopen dat ze ergens nog een paar uur kan schoonmaken extra. Na het feest zal ik uitgebreid verslag doen. Veel mensen komen verkleed maar daar heb ik niet zoveel mee. Ik heb alleen een sjerp om met de tekst: MIS HOLLAND. Ik vond het zo leuk gevonden van mezelf dat ik verder geen toeters en bellen doe.
Dag dikkie dik, tot de volgende keer!!!!!

Shoe-shop

Lieve mensen, heb me echt in moeten houden deze week om niet eerder al weer een verhaaltje te schrijven, maar elke keer kost het toch wel wat tijd het bijhouden van de weblog. Aangezien ik toch een druk leventje heb moet ik echt plannen om te "loggen". Een aantal dagen geleden was er paniek in huize Schuller. Charlotte en Duncan hadden heerlijk van een berg af liggen rollen en ze zaten onder het gras, zand en takjes. Toen ik ze 's avonds in bad en naar bed had gedaan, kon Charlotte niet slapen. Ze kwam uit haar bed en ik dacht heel toevallig, laat me eens even je haar checken op teken. Een russische nanny had nl. verteld dat wanneer er het eerste groen aan de bomen komt de kans op teken steeds groter wordt. Ook waren ze nl. in het bosje achter ons geweest. Wat schetst mijn verbazing, achter Charlotte haar oor zie ik in een keer een teek zitten. Ik probeerde nog rustig te reageren maar het kwam niet over. Charlotte rende naar beneden naar Frank en zei, papa ik heb een teek. Gelukkig wist ik waar de tekenstick lag en kon hem er redelijk eenvoudig uithalen. Hiervoor had ik nog nooit een teek verwijderd bij een mens en vond het zo naar dat het bij Charlotte was. Er komt nl. in Rusland een ziekte voor bij teken wat toch ernstig is. Als je pech hebt krijg je hersenvliesonsteking en ook zijn er relatief veel mensen hieraan overleden. Nee het is geen Lymm, maar een ander soort ziekte. Gelukkig zijn we er op tijd bij, maar we hebben besloten dat we elke dag gaan controleren en als we het bos ingaan in ieder geval een pet op en lange mouwen. Ik krijg weer ter plekke kriebel als ik hierover schrijf.
Moet jullie ook nog op de hoogte brengen van mijn score bij een nieuwe schoenenwinkel. Er is een nieuw winkelcentrum, ROYAL waar op de eerste verdieping een schoenenwinkel is. Een ex-spicegirl uit Scotland vertelde me dat er uitverkoop was en dat is natuurlijk niet tegen nederlandse dovemansoren gezegt. Kon niet wachten en ben met Charlotte en een vriendinnetje direct naar Royal gereden. We kwamen aan en wist dat ik zou gaan slagen. Echt een wand vol met afgeprijsde laarzen. Sommige zo russisch dat je er niet op kan lopen. Sommige zo kitsch dat je er niet in wilt lopen en sommige zo afschuwelijk dat ze bijna grappig zijn om te kopen. Goed, ik heb een paar hele leuke "beschaafde" laarzen gekocht met een volgens Frank "laffe" hak. Oke, onze nanny loopt op 12 cm. stiletto hakken achter de kinderwagen. Staat heel kek, maar mij niet gezien. Duncan heeft afgelopen zaterdag zijn eerste verjaardagsfeest gehad bij een vriendje die twee jaar werd. Grappig om die kinderen zo bij elkaar te zien. Aan tafel pannenkoeken eten en taart. Er lag meer op de grond dan op de tafel. De gastvrouw had een leuke russische kindertaart gekocht dacht ze, totdat ik een hapje van Duncan proefde en de taart nogal wat alcohol bevatte. Nu weet ik ook hoe het komt dat iedereen hier aan de drank is. Zelfs in kindertaart zit het. Frank heeft een zwaar weekend gehad. Eerst zaterdagavond met de cigarclub. Een groep mannen die eerst gaan dineren met veel drank, daarna een of meer sigaren gaan roken (waar Frank echt niet van houdt, maar zaterdag wel gewoon) en daarna naar een nachtclub. Goh, wat is het leven vervelend. Zondagochtend had hij een rugbytoernooi waar hij enigszins met moeite zich naartoe sleepte. Zondagmiddag heeft hij dan ook genoten van het terras en de binnenkant van zijn ogen.
Charlotte heeft vandaag haar eerste spreekbeurt gehouden (op haar eigen verzoek) bij Nederlandse les. Het ging over Orka's en het ging goed. Ze kreeg een mooi applaus aan het eind. Na de tweede zin kreeg ze alleen de slappe lach toen ze vertelde dat de orka zijn neus bovenop zijn kop had. Ook vertelde ze aan het eind en passant nog dat de orka's geen mensen aanvallen, maar dat er een jongen was geweest die drie dagen in de buik van de walvis had gezeten en dat hij na drie dagen er weer was uitgespuugt. Lang leven een kennis die zijn bijbelkennis graag even wilde overdragen, Jonas en de walvis. Ja dat blijft natuurlijk wel hangen zo'n spannend verhaal en dat werd in geuren en kleuren tijdens de spreekbeurt overgedragen. "en dat is ook echt gebeurt he, mama?" Wat zeg je dan als je je kind niet wilt afvallen? Ja in de bijbel is dit echt gebeurt hoor. Gelukkig ging de juf snel over op een ander onderwerp. Heb net enorm genoten van een dvd die ik opgestuurd kreeg van een feest waar ik helaas niet bij kon zijn, maar door de foto's wel sfeer kon proeven. Geweldig gewoon. Heb helemaal zin in Koninginnedag volgende week. Daarna onze eigen borrel en we hebben weer genoeg te doen. Tot volgende week!!

Laatste vakantie week

Zo de laatste vakantieweek is alweer van start gegaan. Vanmorgen hebben de kinderen zo lekker uitgeslapen (en ik dus ook) dat ik de ochtendsessie van de zwemles maar een keer voorbij heb laten gaan. Heerlijk aangeklungeld vanmorgen. Met ons drieen en een nintendo DS (waarom dat erachter moet weet ik nog steeds niet) allerlei spelletje gedaan en zelfs Duncan mocht er even op van Charlotte. Dat glunderende gezicht van die boef had je moeten zien. Eigenlijk is het niet zo lang geleden dat ik nog een verhaaltje heb geschreven dus zoveel heb ik ook niet te melden. Vandaag kwam Frank thuis van zijn werk met de mededeling dat we een pakketje uit NL hadden ontvangen. Nou iedereen op de bank en de Libelles, Nouveau en Catharine kwamen eruit voor mij. Voor Charlotte een totaly Spies boekje en voor Duncan de Pipo. Voor Frank zat er ook een blad bij. Heerlijk en ik heb vanavond met een kopje koffie de eerste Libelle zitten lezen. Afgelopen weekend gezellige eters gehad en het was weer voortreffelijk wat Frank op tafel had getoverd. Met de producten en mogelijkheden hier vind ik het toch knap hoe hij dat allemaal doet. Gelukkig is hij minstens zo complimenteus over mijn werkzaamheden en taken die ik hier vervul. Ik heb al laten doorschemeren dat vrouwen zo simpel in elkaar zitten dat met minimaal 4 complimenten per dag het allemaal zo veel gezelliger, leuker en makkelijker maakt. Andersom geldt natuurlijk hetzelfde......
Duncan is nog steeds even vrolijk als altijd. Vindt alles leuk, lacht veel (vooral om zichzelf momenteel) en heeft het grootste deel van de tijd een gezellig humeur. Hij vindt het nu vooral leuk om aan tafel net te doen alsof hij een boertje laat. Hij lacht dan zo hard dat hij zijn hoofd stoot aan de rand van de stoel en dan heel verbaasd weer terug op aarde is. Helemaal leuk natuurlijk als Charlotte ook heel hard mee lacht, dan weet hij niet van ophouden. De honden zijn tijdens het eten zijn grootste vrienden en liggen al onder de kinderstoel als ik aan het koken ben. Als Duncan geen zin meer heeft haalt hij zijn eten van de vork en laat het links en rechts op de grond vallen. Morgen ga ik na de zwemles met Charlotte weer even naar de clinique om inentingen voor mezelf te halen. Daarna even naar het Sakh.centre (een groot kantoor met koffiebar etc. en hele lekkere croissants) dat hebben we dan wel verdient, door naar Magazine 1, de eerste echte supermarkt. Alles heeft hier nl. nummers. De scholen, de winkels en noem maar op. Alle supermarkten heten hier Magazine en dan een nummer. Mijn favoriet is nr. 1, maar mijn buurman gaat het liefst naar Magazine 16. De stad is heel erg "praktisch" ingedeeld. Het heeft allemaal blokken, alleen maar rechte wegen die parallel en haaks op elkaar staan. Van bovenaf moet het er heel orderlijk uitzien. Het wordt er niet gezelliger op. Nee, naar de stad is gaan is nog steeds niet iets wat ik erg geweldig vind. Ik mis de lekkere melk uit NL, de filet americain, leuke kledingzaken en Frank mist de lekkere wijn en een goed stuk vlees. Iemand vroeg op ik al een dip had gehad. Ja een kleintje toen de container was gekomen, maar dat was weer snel over. Wel kijk ik er echt naar uit deze zomer naar NL te komen hoor. Overigens zijn we in de stad nog naar een nieuw winkelcentrum gegaan waar ze een heus overdekte speelplaats hebben met van die kussens en ballen. Onwijs duur, omgerekend 5 euro voor een half uur en de grote van 20 bij 10 misschien, maar er zit zelfs een Burgermania bij. Een soort Burgerking maar dan op zijn russisch. Nou dat is toch erg vooruitstrevend voor hier. Het was dan ook superdruk, maar de kinderen hadden we geen groter plezier kunnen doen. Volgende week weer een nieuw verhaaltje want ik ga nog even aan de tweede Libelle beginnen. Groet, marina

"Dierentuin"

Het is nu vrijdagmiddag 11 april. De laptop geeft een andere datum aan, maar dat komt omdat deze nog op NL tijd staat. Ik vind dat handig om te zien hoe laat het in NL is als ik aan het skypen ben. Vandaar dat de compu een dag achter loopt. Het is nog steeds vakantie, de hondjes zijn er nog steeds en ik moet bekennen dat ik me toch wel een beetje ga hechten aan ze. Oke het zijn kleine hondjes en neurotisch en ze blaffen, maar dat neemt niet weg dat ik ze toch wel mag. Ze zijn erg blij als ik ze kom bevrijden na een nacht opgesloten te hebben gezeten in hun eigen huis. Ze komen vanzelf naar me toe als ze vrij hebben rondgehold in de tuin en ze spelen erg leuk met elkaar. Maar ik ben wel genezen van het feit dat we misschien hier een hondje zouden willen aanschaffen. Niet handig, vooral nu Duncan nog zo klein is. Hij vindt het geweldig leuk om vooral achter de meest bange aan te lopen en die schiet dan alle kanten op. Grote lol en hilariteit voor de klein man. Laatst heeft hij Vlekkie (die niet zo bang WAS voor Duncan) met een houten blok over zijn neus geslagen. Vlekkie jankte en rende heel hard weg. Duncan kon niet meer op zijn benen staan van het lachen. (ik bijna ook niet, maar dat heb ik maar niet aan Duncan laten zien) Ik heb Duncan heel streng toegesproken en verteld dat hij echt lief moest zijn voor de hondjes.
Met Charlotte heb ik gisteren een bezoek gebracht aan de "dierentuin" in het centrum. Wij hoopvol (nog steeds met alle nieuwe dingen) op zoek naar de dierentuin. Eerst waren we er voorbij gereden omdat ik dacht dat het park een of ander woonwagenkampje was. Zo zag het eruit, totdat Charlotte een poort opmerkte met een beer erop. Dat moest de ingang zijn. Bij de kassa, althans iets waar je moet betalen, afgerekend. Kinderen 30 roebel (1 euro) en volwassenen 60 roebel (2 euro). Ja voor deze prijs kan je niet zoveel verwachten dacht ik nog. Het stonk al aardig en het was erg modderig. Als eerste zagen we 3 beren, in een betonnen hok zonder iets langs het hek heen en weer wiegen met het hoofd. Ze keken zo triest dat je bijna dacht ik laat je vrij. Deze zagen er overigens nog redelijk uit. Vervolgens kwamen we bij kippen en een struisvogel, daarna bij een heel klein hokje waar twee manke wolven probeerde te bewegen, een vosje, wat poolvosjes, een wasbeer (denk ik). Een eindje verder kwamen we bij wat paarden en een ezel die los liep. Ook lag er een kameel die zo vies was en slecht eruit zag dat je het nauwelijks nog een kameel kon noemen. Charlotte moest haar croissantje gauw wegstoppen want er kwamen wat zwerfhonden op haar af. Nee, echt heel leuk allemaal. Op de terugweg weer langs de wolven naar een eland en een hert. Alle dieren stonden tot hun enkels in de modder en het stonk verschrikkelijk. Ook wij stonden trouwens tot aan onze enkels in de modder, maar dat schijnt normaal te zijn in deze tijd van het jaar. Bij de uitgang waren er nog wat ganzen en schapen. Overal lag rotzooi, ijzerwerk, krotten, oude auto's, zeecontainers, schroot en stapels hout. Je snapt niet dat ze dit niet wat aantrekkelijker maken zodat ze meer bezoekers, meer geld en betere voorzieningen kunnen treffen. Maar goed, daar kom ik steeds op terug. Na jaren van communisme is dit blijkbaar zo'n andere manier van denken en dat zal nog wel jaren duren voordat de mentaliteit hier zal veranderen. Het is aan alles te merken, dat mensen er vanuit gaan dat een ander hiervoor zal zorgdragen. Af en toe vind ik het moeilijk om te begrijpen, maar dat is ook een leerproces en weer een goede ervaring. Waar je overal troep, flessen, zakken en andere spullen op de grond, in het water en waar je ook kijkt ziet liggen, is het moeilijk aan je kinderen uit te leggen dat ze geen snoeppapiertje of what ever op de grond mogen gooien. Charlotte vraagt: "waarom niet, iedereen doet het en moet je kijken wat er al ligt". Gelukkig is ze zo verstandig dat ze nu al zegt: "wat zijn die mensen onbeleefd he, dat ze dat zomaar op straat gooien". Gelukkig is ZIMA wel erg schoon en heeft elke straat en elk plein zijn eigen mannetje die sneeuw ruimt, aanveegt of de struiken verzorgt. Wij hebben Niek, een oud mannetje met twee tanden. Helaas kan ik nog niet met hem communiceren, maar hij lijkt erg aardig. Je moet je ZIMA zo voorstellen als een groot vakantiepark. De huizen zijn alleen een stuk groter, het is ruimer opgezet en je hoeft je auto niet op een centrale plek te parkeren. We hebben de school, het rec.center en het zwembad op twee minuten lopen afstand en de HUB is op 5 minuten. Tegenwoordig zijn we aan het fietsen en dan hoeven we op de heenweg niet te trappen, alleen maar te remmen. Terug zijn het kuitenbijters die bergen. Charlotte heeft trouwens afgelopen week haar eerste twee tennislessen gehad (twee leraren met 5 kindjes). Ze zag er vooral heel mooi uit met haar tennisrokje en eigen racket. Gelukkig vond ze het ook nog eens erg leuk en wil ze volgende week weer. Dan merk ik aan mezelf hoe fanatiek en ongeduldig ik ben met sport. Afschuwelijk dat ik me dat realiseer. Het is natuurlijk veel belangrijker dat die kinderen er veel plezier in hebben dan dat het direct heel goed gaat. Als Charlotte hoort dat ergens een wedstrijdje van wordt gemaakt haakt ze af, want zegt ze: "er is altijd iemand verdrietig met een wedstrijd en dan doe ik het liever niet". Affijn, ze huppelde er vrolijk op los en volgens haar ging het ook erg goed. Prima, stimuleren die zaak en vooral aanmoedigen en blijven oefenen. Het gaat immers niet vanzelf en iedereen heeft het vanaf het begin moeten leren. Nou ja, weer een leerproces voor mezelf en zo leren wel elke dag weer een beetje bij. Wij gaan ons klaarmaken voor een avondje HUB en tot volgende week. Ciao Marina

Vakantietijd

Hallo allemaal, het is weer maandag, dus weblogtijd. Wat hebben we weer een leuke mails ontvangen als reactie op onze mail. Zo heerlijk om te lezen hoe het allemaal met jullie gaat. Zal weer even ons wekelijks overzicht uiteen zetten. De hondjes zijn er nog steeds al geloof je het niet, maar Rosie het teefje is loops geworden. Je verzint het niet, maar ik dacht wat zie ik hier toch voor bloedvlekken. Dacht eerst nog (hoe naïef) dat een van de hondjes gewond was. Nou nee dus, ze is loops. Gelukkig zitten we nog in de periode van de luiers, dus hebben we een luier met een gat erin geknipt en daar loopt ze nu mee rond.
Charlotte heeft vakantie gekregen en ze geniet (en wij allemaal) enorm. Lekker uitslapen, soms wel tot 8.30 uur. Wel heb ik haar opgegeven voor de intensieve zwemlessen tijdens de vakantie. Gelukkig beginnen die om 9.30 uur. Tijdens de zwemles ben ik met Duncan in het pierenbadje aan het poedelen. Duncan denkt overigens ook al dat hij gewoon kan zwemmen en gaat regelmatig volledig kopje onder. Hij vindt het allemaal even leuk.
Ik kijk nu naar buiten en zie dat Vlekkie, het reutje boven op Rosie zit. Gelukkig is hij een aantal weken gecastreerd en nu maar hopen dat de operatie goed geslaagd is, anders hebben we een verrassing voor de buren als ze thuis komen. Deze week heeft het een dag geregend wat op zich wel prima was om de laatste sneeuw en vooral ijs doen te laten verdwijnen. Nog een paar dagen zon en dan is het terras helemaal sneeuwvrij en kan Duncan hier heerlijk spelen. Charlotte en haar vriendjes zijn al naar harte lust aan het fietsen op de “court”. Het is een soort Amerikaans opgezet pleintje waar het redelijk vlak is en ze goed kunnen fietsen. Afgelopen weekend hadden we (weer) een etentje gegeven waar Frank heerlijk heeft gekookt. Echt wat hij op tafel tovert, geweldig. Je hebt hier heerlijke St. Jacobsschelpen. Ze zijn hier goed te verkrijgen voor niet teveel geld. Lijkt me ook heerlijk om in de zomer al die zalmen te eten. Ben erg benieuwd hiernaar. Volgend weekend krijgen we weer gezellig mensen te eten, dus elk weekend is het voor mij een feestje. Op vrijdagavond naar de Hub, dus niet koken, en zaterdags kookt Frank.
Had ik al verteld dat er een Dutch Cookies is opgericht. Het is een kookclubje voor NL dames waar ik ook voor ben gevraagd. Heb natuurlijk wel verteld dat mijn kookkunsten niet verder reiken dan het kookboek “Opperdepop” (dat zijn kindergerechtjes tot 4 jaar), maar dat was niet zo belangrijk. Het ging eigenlijk toch meer om de gezelligheid. Nou ja, misschien eens een goede gelegenheid om wel eens in een grote mensen kookboek te kijken.
Morgen gaat Charlotte beginnen met tennislessen en na de vakantie wil ik eens gaan informeren of we een hockeygroepje voor kinderen op kunnen zetten. Al met al, we houden ons weer lekker bezig en nadat we het Koninginnefeest achter de rug hebben, gaan we onze eigen borrel verzorgen voor ongeveer 80 man. We vervelen ons nog steeds niet……. Het huis begint op steeds meer af te worden. De schilderijen hangen aan de muur, de lampjes zijn opgehangen en de garage is bijna klaar. Ga jullie goed en tot de volgende week. Kus, Marina

Duncan geniet in "onze" grote tuin.