Bijna 5 december.....

Het is bijna zover. Voor het derde jaar vieren we Sinterklaas op Sakhalin. Het is altijd een erg drukke periode aangezien we al weken met de voorbereidingen bezig zijn. Natuurlijk is er weer 35 kg aan snoepgoed, chocoladeletters en overige lekkernijen uit NL ingevlogen. Gisteren de hele ochtend op school met diverse klassen pepernoten staan bakken. Ik kwam thuis en voelde me zelf een complete pepernoot. Goh, wat heb ik na zo'n ochtend weer een respect voor de teachers op school. Wat een geduld moeten die mensen toch hebben. Ik zou er gek van worden en waar ik elke keer weer van overtuigd ben is dat het vak van leraar echt een roeping is. Zelf ben ik in ieder geval 'niet geschikt'. Te ongeduldig, te direct en te onaardig tegen kinderen die niet direct luisteren. Afgelopen zaterdag hebben we, zoals ik vorige week al vermelde, het Christmas dinner met de Dutch Cookies en de Weirdo's gehad. Wat een groot succes. 16 zeer opgetogen dames van het kamp met heel erg veel lekker eten en drinken. Ons huis was 'kerst' en met twee prachtig gedekte tafels, sfeerverlichting, Wham met 'last Christmas' uit de boxen was het een onvergetelijke avond. Om 3 uur 's nachts kon ik de laatste mensen het huis uit vegen en mezelf mijn bed in vegen. De volgende ochtend zag ik dat de keuken, de woonkamer en mijn hoofd was ontploft. Echt iedereen vond het een geweldig geslaagde avond, alleen had iedereen net iets te diep in het glaasje gekeken, waardoor we de zondag konden 'nagenieten'. Vanmiddag (woensdagmiddag) ben ik met Duncan lekker gaan sleeen. Onder aan de berg hebben we een schansje gebouwd waardoor we kunnen jumpen. "Super cool mama, ik ging echt hoog!!!", roept mijn kleine man van onderaan de heuvel als hij bijna door een boom tot stilstand is gekomen. Op de slee naar beneden gaan de JIHAAA, en JOEHOEEE door Zima. Zo gaaf als je die kinderen zo ziet genieten. Trouwens, ik moet bekennen dat ik het zelf ook heerlijk vind om met de kinderen naar beneden te racen. En het is geen kinderachtig heuveltje hoor. Het is een forse heuvel wat echt wat stuurmanskunsten vereist. Gisteren waren we met een aantal kinderen en volwassenen aan het sleeen en de koek en zopie ontbrak er nog net aan.
Alle 5 dec. kadootjes zijn ingepakt en alles is onder controle. Toch zou ik blij zijn als het volgende week is, heerlijk naar NL. Zie niet eens meer echt op tegen de reis. De kinderen zijn altijd superlief en behulpzaam, het overstappen in Moskou is de laatste tijd steeds makkelijker geworden en dezelfde avond om half 8 zijn we normaal gesproken op Schiphol. Het lijkt wel alsof ik steeds meer van kerst etc. kan genieten, naarmate ik ouder wordt. Gewoon lekker genieten van alle kaarsjes, gezelligheid, lekkere dingetjes en natuurlijk de familie. Goede vooruitzichten al met al. Volgende week nog een berichtje....... De groetjes, Marina

Eindelijk mijn eigen boek!

Heerlijk gevoel is het vandaag. Vanmorgen kreeg ik via de mail te lezen dat mijn eigen boek is gepubliceerd. Wat een mijlpaal zeg in mijn jonge weblogleven. Alle weblogverhalen van de afgelopen drie jaar zijn gebundeld, voorzien van foto's en gepubliceerd in een fullcolor boek met 187 pagina's. Ben zo benieuwd... Heb natuurlijk zelf direct een exemplaar besteld. Overigens als mensen het ook willen bestellen dan kan dit via www.mijnbestseller.nl daarna ga je naar shop en je kunt het boek vinden onder de titel "Ongelofelijk Sakhalin". Ik ben best een beetje trots erop, ook al is dat natuurlijk heel erg 'not done' om te zeggen, maar ik doe het toch. Krijg alweer helemaal zin in een volgende boek, maar daar ga ik eens rustig over nadenken. Er is weer wat ruimte in mijn hoofd gekomen nu ik dit van mijn lijstje heb kunnen schrappen. Allemaal leuke dingen op het programma voor aankomende weken. Te beginnen met morgen Art-class. Ik ben vorige week begonnen met een schilderij van het IJsselmeer met vissersboten die de palingvangst binnen halen. Mooie kleuren, bijzondere compositie al met al, dus daar mag ik morgen weer mee verder kleuren. Daarna gaan we de vliegreis naar Japan boeken, waar in Maart naar toe gaan om te skieen. We gaan naar Niseko, vlakbij Sapporo, wat bekend staat om de zeer goede en prachtige sneeuw. Ik zit erover te denken om dit winterseizoen te gaan snowboarden, aangezien ik het skieen hier op Sakhalin na drie winters wel redelijk heb gezien. Tijd voor een nieuwe uitdaging denk ik. A.s. Zaterdag krijg ik 16 dames te dineren, het jaarlijkse gezamelijke kerstdiner met de Dutch Cookies en de Weirdo's (het internationale kookgezelschap). Ik ben gastvrouw en wordt verwacht ons Sakhalin huis om te toveren tot de kerstefteling ongeveer. Heerlijk als Sinterklaas nog moet komen, maar goed, dat hoort erbij. Dus volgende week op school pepernoten bakken, liedjes en dansjes oefenen met de kinderen en vrijdag de grote dag op school. Sinterklaas komt de school bezoeken en 's avonds gaat hij de Nederlandse gezinnen verrassen met een bezoek. Oh kom er eens kijken...... Heerlijk om die kinderen zo te zien. Doet me denken aan mezelf vroeger, opgewonden, bloedheet en springend in het rond kon ik niet wachten tot hij eindelijk zou komen. Toen Sinterklaas er eenmaal was, had ik inmiddels mijn bovenkleding uitgetrokken vanwege de hitte en liep ik alleen nog maar in hemdje en onderbroek rond. Misschien is de woordkeuze niet zo goed, maar zou niet weten het anders te omschrijven. Nee er zijn geen rare dingen gebeurt en het was echt gewoon heel spannend! Zaterdag 4 december gaan we het grote Sinterklaasspel spelen met de meeste Nederlandse volwassenen wat vorige jaren ook erg gezellig was en op zondag 5 dec. heb ik een mixed tennistoernooitje georganiseerd. Daarna kunnen we rustig bijkomen in Nederland hopelijk. Vandaag mijn laatste squashpartij gespeeld met Gary. Hij vertrekt voor 4 mnd naar de UK om daar met zijn vrouw hun derde kindje te krijgen. Wat heb ik de laatste tijd gelachen met hem. Hij is een veel betere squasher dan ik en ik werd echt ziek van het verliezen. Vandaag de laatste game heb ik uiteindelijk voor het eerst van hem gewonnen. Misschien deed hij het wel een beetje met opzet (wat natuurlijk heel charmant is), maar toch. Op een gegeven moment afgelopen maandag zei ik dat hij maar eens een poosje linkshandig moest gaan spelen. Nou je hebt nog nooit zoiets onbenulligs gezien. Het was net alsof hij een bepaald syndroom had. Sorry voor de mensen die nu van kleur verschieten maar ik bedoel er verder niets mee. Het was zo grappig om te zien dat ik echt naar de toilet moest rennen om niet ..... ja, dat dus.....Nou ja, over 4 maanden is hij weer terug en kijken wat er weer van komt! Eerst Sinterklaas, kerst, vakantie en gezellige dingen. Als er nog vragen zijn t.a.v. mijn boek kun je me mailen naar frankmarina.schuller@hotmail.com. Veel leesplezier met het boek gewenst. Gr. Marina

12 jaar getrouwd!!!

Hieperdepiep Hoera, vandaag zijn Frank en ik 12 jaar getrouwd. Mijn hemel waar is de tijd gebleven. Als de dag van gisteren kan ik mij deze dag nog heugen. We hadden stralend mooi weer, waar we gezien de tijd van het jaar, natuurlijk totaal niet op hadden gerekend. Vandaag is het hier op Sakhalin ook zulk stralend mooi weer. Vanmorgen heb ik weer even getennist. Heerlijk om daar de dag mee te beginnen. Vandaag vrijdag 19 november en het aftellen is echt begonnen. Over drie weken vliegen we naar NL om daar kerst te gaan vieren. Zalig vooruitzicht en merk dat ik echt wel een paar mensen vreselijk mis. Vanmorgen kregen we via de mail een heel lief berichtje van onze vrienden en getuigen op ons huwelijk. Tja, dan gaat er wel even wat door je heen. Gisteren op art-class mocht ik een mooi plaatje gaan uitzoeken wat ik zou gaan schilderen en ze hebben hier een aantal boeken over NL. Daar zat ik in te bladeren en zonder dat ik het merkte liepen de tranen me over m'n wangen. Dat mooie kleine prachtige landje met die hele bijzondere herkenbare dingen. Als je nagaat hoe klein NL is, maar hoe beroemd en bekend het is, is het zeer bijzonder. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een plaat waar het IJsselmeer op staat met een paar vissersboten erop die netten aan het ophalen zijn. Vond de kleuren mooi en met het IJsselmeer heb ik toch ook veel. Nou ja, jullie zullen het zien als het klaar is. Morgen is de welbekende X-mas Bazaar weer waar veel geld wordt opgehaald en ingezameld voor het goede doel. Heb veel spullen gebracht en mag een uurtje helpen bij het face-painten van de kinderen. Kan ik mijn schilderkunsten lekker op de kinderwangetjes laten zien haha. Daarnaast zijn we in volle gang met Sinterklaas natuurlijk. De schoenen zijn al een paar keer gezet. Charlotte is Duncan druk aan het bijspijkeren met Sinterklaasliedjes en 's avonds worden deze herhaalt bij de openhaard. Een paar dagen geleden waren de militairen aan het schieten in de bergen en enorme dreunen waren het gevolg. Ik dacht dat er een bombardement plaatsvond of een aardbeving, maar Charlotte had bedacht dat het wel eens een Zwarte Piet zou zijn die van het dak was gevallen. Zo schattig..... 3 December komt de man op Sakhalin de kinderen verwennen en de dansjes, liedjes en tekeningen zijn in de maak. Na Sinterklaas krijgen we tot grote vreugde van de kinderen Mila, een oude labrador, te logeren voor een week. Erg gezellig dat ze komt en dan vliegen we de 11de naar NL. Frank komt net voor kerst en na de kerst gaan we nog even de zon opzoeken. Genoeg te doen en we blijven weer heerlijk bezig. Het gaat allemaal op rolletjes en daarom gaan Frank en ik vanavond met ons tweeën heerlijk een hapje eten in de stad bij het beste restaurant. Wij noemen het altijd "Het kanonnenrestaurant", de Russische naam is niet uit te spreken en er staan twee kanonnen bij de ingang. Heel gezellig.... Nou verder geen nieuws en tot snel! X Marina

First snow!!

Hey allemaal, de eerste sneeuw is gevallen. En niet zo maar een beetje, nee echt ik denk zeker 15 cm sneeuw. Op 26 oktober werden we wakker in de ochtend en Zima-world was wit geschilderd. Prachtig om te zien, al hadden we direct last van ochtendstress. Als de kinderen de sneeuwpakken aan moeten trekken, mutsen op, handschoenen aan en niet te vergeten de sneeuwboots, dan moeten we zeker 10 minuten eerder beginnen met het klaarmaken om naar school te gaan. Het is allemaal gelukt op tijd, al moest ik wel tegen de kinderen zeggen dat de sleetjes nog maar even in de garage bleven staan omdat we de 'short-cut' gingen nemen. Een weg tussen de huizen door en dat leek me nog niet handig met de slee. Wel grappig om te zien dat de mensen die hier nog geen winter hebben meegemaakt, direct die middag aan het sleeen waren en helemaal verheugd waren met dit beetje sneeuw. Ik dacht, wacht maar, er komt nog ongeveer 2,5 meter bij. Een aantal dagen later, nu 1 november, is de sneeuw alweer verdwenen. De temperatuur is overdag te hoog en we wachten op de volgende lading. Anderhalve week geleden hebben we natuurlijk ook Halloween gevierd op school. Leuk georganiseerd, maar het is niet mijn feest. Hou niet van heksen, spinnen, spoken en skaletten (zoals Charlotte ze noemt). Merk dat mijn kinderen er ook minder mee hebben. Charlotte wilde niet lelijk verkleed, dus dat was moeilijk met Halloween. Uiteindelijk is ze als Cruella de Ville gegaan. Ook mooi! Gelukkig had Duncan nog een Spiderman-pak wat hij bij elke dress-up gelegenheid graag aantrekt, dus die was snel klaar. Toen het tijd was voor trick or treat was hij zo moe dat hij met zijn geschminkte gezichtje heerlijk in slaap is gevallen. Halloween was ook het weekend waar Ingrid en Roger zijn vertrokken. Erg spijtig en we zullen ze als familie zeker missen. Frank kende Roger al meer dan 25 jaar en door hun zijn we eigelijk op Sakhalin terecht gekomen. Nou ja, het is part of the deal, nieuwe mensen leren kennen en afscheid nemen van bekenden en vrienden.
Nog even iets om te vermelden waar ik weer stom versteld van stond deze week. Ik reed op de doorgaande weg naar de stad. Even voor je zien, een vierbaansweg met om de kilometer stoplichten. Op deze vierbaansweg stond tussen twee stoplichten in, op de middenbaan een auto (okay het was een oude auto) op een krik en zat er iemand op z'n hurken (op de dubbel doorgetrokken streep) zijn band te verwisselen. Zonder dat er een gevaren driehoek stond of iets wat leek op een afzetting. ONGELOFELIJK gewoon dat dit kan. Toen ik er langs reed en de man door de zoveelste auto op een haar na werd geraakt, kreeg ik het gevoel dat hij het erom deed. Laat ik het zo zeggen, het zal mij verbaasd hebben als hij die avond ongeschonden thuis is gekomen. Dat kan haast niet, ze rijden hier als gekken en zijn alleen maar aan het van links naar rechts rijden, sms-en en bellen of roken achter het stuur. Vervolgens had ik getankt en wilde ik de weg naar huis vervolgen en kon ik ternauwernood een gat in de weg ontwijken wat zeker een meter lang was en een halve meter diep. Gelukkig zag ik het op tijd, maar anders had ik terug naar de garage kunnen gaan om een paar nieuwe banden erop te laten zetten. Ook zonder afzetting of hekje. Idioot gewoonweg. Wat dat aangaat is het makkelijker rijden als er sneeuw ligt, want dat is alles egaal, wel spekglad, of beacon slippery, zoals wij hier zeggen. Maar je hebt geen last van gaten, kuilen etc. Moet nog even iets schattigs vertellen over Duncan. Ik vroeg hem laatst hoe het was in de klas en Duncan begon te klagen over een jongetje bij hem in de klas. Ik vroeg waarom hij dit geen leuk jongetje vond en dit is wat hij zei: "dat jongetje luistert nooit naar Miss Kathy, want he always has his ears switched off". Ik vond het zo lief van mijn kleine grote jongen. Vandaag is een memorabele dag: Frans, de vader van Frank, is nl. jarig en heeft de respectabele leeftijd van 70 jaar bereikt. Gefeliciteerd al is het jammer dat we er niet bij kunnen zijn. Zijn de weken weer aan het aftellen naar December en zullen elkaar dan weer gaan zien. Vinden het erg fijn om kerst in NL te vieren. Tot de volgende keer! Cheers cheers, Marina