Een tussendoortje

Even een klein berichtje tussendoor om mijn verbazing over de russische mentaliteit te delen met een ieder die het lezen wil. Gisterochtend ben ik naar het Aeroflotkantoor gegaan (de russische vliegmaatschappij) om onze vluchten van Yuzhno-Sakhalin naar Amsterdam te boeken voor in December. Het lukt helaas niet via internet ivm creditcards, vastlopende computer en een website die niet werkt. Ik was dus genoodzaakt om naar het kantoor in de stad te gaan. Meestal probeer ik dit te vermijden want het duurt uren normaal gesproken. Ik was weer zeer verbaasd over de gang van zaken op het kantoor. Na ongeveer 20 minuten gewacht te hebben werd ik met 'een blik' geroepen dat ik plaats mocht nemen bij een baliemedewerkster. Helaas spreken ze geen engels en ik nog maar tsjoe tsjoe (fonetisch 'een klein beetje') russisch. Ik heb mijn vluchten dus op een papiertje gezet met data, vluchttijden etc erbij zodat er geen miscommunicatie kan ontstaan. Tijdens het wachten op het kantoor zie je natuurlijk een heleboel dingen. Zo ook een collega baliemedewerkster die jarig was gezien de bloemen die achter haar bureau stonden. Nu is het in Rusland een 'big deal' als je jarig bent. Dit wordt groots gevierd. Mevrouw kwam om half 10 binnen met gebak voor haar collega's. Om 5 voor 10 nam ze plaats achter haar bureau waar ze jarig zat te zijn, wat gelijk staat aan niet werken. Ze pakte haar mobile en ging uitgebreid sms-en. Terwijl er ongeveer 5 mensen zaten te wachten om geholpen te worden. De jarige keek niet op of om en toen ze na 15 minuten achter haar desk werd aangesproken of ze nog mensen ging helpen met het boeken, kreeg deze man een zeer boze blik (waar ze ook erg goed in zijn), want hij kon toch zien dat ze nog niet klaar was met smsen! Hij werd dus gewoon weer weggestuurd. Niemand die er iets van zegt, iedereen accepteerd dit gedrag. Om 20 over 10 was ik klaar met mijn vluchten en ze zat nog steeds te smsen. Mijn hemel, het is ongelofelijk dat dat allemaal kan. De mensen zijn blij dat ze een baan hebben, maar ze zijn stomverbaasd als ze hun baan verliezen. Verbazingwekkend! Toen ik terug kwam bij mijn auto stond ik weer ingebouwd tussen dubbelgeparkeerde auto's waardoor ik er niet uitkon. Heb een nieuwe strategie. Je trapt gewoon heel hard tegen zo'n auto aan, zonder dat je je tenen breekt, zoals bijna de vorige keer is gebeurd. Vervolgens gaat het alarm af en komt de eigenaar vanzelf naar buiten om te kijken wat er met de auto is. Deze keer moest ik 4x schoppen, omdat hij niet op kwam dagen, maar na 5 minuten kwam hij er aan lopen. Ik keek hem zwaar geirriteerd aan, maar ook dat is heel normaal hier. Geen excuus, geen sorry, gewoon instappen en wegrijden. Ach ja, misschien went het nog wel eens, maar ik blijf me nog steeds hierover verbazen. Wat een land, wat een omgangsvormen, fatsoen en normen en waarden zoals wij die kennen, kennen ze hier totaal niet. Weet je wat onfatsoenlijk is? Om een vodka te weigeren als deze je wordt aangeboden, dat is zo not done! Ach ja en die andere omgangsvormen neem je gewoon voor lief. Tot snel maar weer, Proost! Marina

Indian Summer!

Jaaaaa, daar zijn we weer. Heb weer een aantal dingen met jullie te delen. Ben dit bericht aan het typen terwijl op de achtergrond het BRT-nieuws aanstaat. Dat is het Belgische journaal wat ongeveer 5 x per dag de ether in wordt geslingerd. Je wordt er helemaal gek van, dat taaltje en de zeer oninteressante berichten uit de meest kleine gehuchten van Vlaanderen. "Het is moeilijk om vanavond Brussel uit te geraken vanwege problemen met een zware avondspits", hmm. Wat wel grappig is om naar te kijken is het programma Blokken. Ook Belgisch, maar de presentator is wel geestig, af en toe zeer onfatsoenlijk wat dan weer grappig is om naar te kijken. Wat een drama is, is het Belgische FC de Kampioenen. Je hebt nog nooit zoiets vreselijks gezien. Al met al kijken we hier eigenlijk vrij weinig tv. Alleen 1vandaag zien we wel eens en DWDD als we dit zolang kunnen volhouden. Afijn, even afgelopen week doornemen. Afgelopen vrijdag heb ik een koffiemorgen georganiseerd voor alle moeders uit Duncan zijn klas. Ik ben dit jaar klassenmoeder van de Nursery, en daar horen ook koffiemorgens bij. Dit doe je aan het begin van het schooljaar, wanneer er nieuwe kinderen in de klas komen om de moeders welkom te heten en je regelt de kado's voor de teachers. Nou ja, het was een bijzondere bijeenkomst zullen we maar zeggen. Binnen 10 minuten werd ik "geattacked" hoe de procedure was om klassenmoeder te worden, want er waren nl. nog meer moeders die deze rol wilden vervullen. Nou ja, volgend jaar dan maar heb ik gezegt. Ik wist niet wat me overkwam. Dit was het laatste wat ik had verwacht eigenlijk. Afgelopen donderdag ben ik weer voor het eerst naar Art-class geweest en heb getracht mijn oerlelijke schilderij af te maken. Dat is helaas niet gelukt, dus moet ik volgende week nog tegen dat stomme ding aankijken. Ben er helemaal niet tevreden mee. Maar goed ik zal er wel van leren. Zaterdagochtend had ik dan eindelijk het kinderfeestje van Duncan gehouden. 5 jongens van 4 jaar kwamen hier taart eten, spelen, schat zoeken, voetballen en als afsluiting had ik als lunch voor iedereen pannekoeken. Ik wist niet dat jongens van deze leeftijd niet communiceren met woorden maar met geluid. Pieuw, poef, oef, aachhhhhhhhhh, tssjsjjjuuush, en nog veel meer van dit soort kreten vlogen er door de kamer. Frank is ongeveer 88 keer doodgeschoten. Het testosterongehalte steeg met de minuut en ik moet zeggen dat ik om half 12 de klok wel vooruit kon kijken. Blij dat het 12 uur was en alle killers werden opgehaald. 's Avonds hebben we een etentje gehad bij een Japans restaurant in de stad, Bamboo. Het was zo komisch weer. We kwamen binnen op de 10e verdieping, waarbij we te horen kregen dat we onze jassen op de 1ste verdieping moesten inleveren. Okay onhandig maar te doen. Vervolgens wilden we Japans Tapiyaki eten (op de plaat), maar wat denk je? Nee dat kon niet want ze hadden geen kok hahaha. We keken elkaar aan en dachten dat we in de maling werden genomen. Okay, 20 minuten later kwam de russische serveerster vertellen dat het toch eigenlijk wel kon, als we maar van te voren onze keuzegerecht door wilde geven. Prima, we hebben heerlijk gegeten, alleen kreeg ik helemaal de slappe lach, want mijn tafelgenoot doopte zijn stukje vlees in een verkeerde saus (er stonden er 5 voor ons) en werd terecht gewezen door de serveester dat dit toch echt niet goed was en niet kon. Fantastisch, waar hoor je tegenwoordig nog in een restaurant dat je iets verkeerd doet. Zo grappig gewoon. Zondag zijn we op trip geweest naar de 'Mudvulcanoes'. Wim is met me meegeweest want Frank moest werken. Eindelijk mocht ik weer eens rijden en het was een supergave trip. Door het bos, modder en zeer moeilijk begaanbare wegen en paden. De auto voor me, we waren met 5 auto's) kwam regelmatig met twee wielen los van de grond en het koste toch enigszins moeite om boven te komen. De kinderen hebben genoten van de trip en ik ben erg blij dat we dit eindelijk eens hebben gezien. Super blij met onze auto, een driedeurs Nissan Safari, al moest ik wel maandag met die bak naar de carwash want het was te erg. We hadden de modder halverwege de portieren zitten, de takken in de wielkasten en we zijn een paar krassen rijker. Nou ja, daar zeur je niet over als je 4x4 rijdt toch? Superleuk gewoon, helemaal als je dan nog een compliment van je medereizigers krijgt dat je als vrouw erg goed rijd. Anyway, we zijn weer begonnen aan een nieuwe week met weer wat squashafspraken, donderdag dat stomme schilderij afmaken en vrijdagavond heeft Charlotte hier een sleep-over georganiseerd met 4 meiden. Dat zal wat worden. Gelukkig is het pas dinsdag en hebben we nog even. Tot de volgende week. X Marina

De blaadjes vallen.....

Het is zover, oktober is begonnen en de blaadjes gaan vallen.....het is wachten op de eerste sneeuw. Het is nu 5 oktober en ik verwacht dat we binnen nu en twee weken de eerste sneeuw zullen zien vallen. Vanmorgen ben ik even op zoek gegaan in de stad naar fatsoenlijke sneeuwboots en sneeuwpakken voor de kinderen, maar helaas nog niet geslaagt. Wellicht dat er nog het een en ander binnen moet komen want de collectie was op z'n zachts gezegt niet erg uitgebreid. Voor de time being kunnen we nog wel even vooruit en anders moeten we in NL op zoek naar de spullen. Ik zal even van het weekend vertellen. Frank is afgelopen vrijdag met een paar mannen op stap geweest en kwam erg laat thuis. Hij heeft een erg gezellige avond gehad en veel gelachen. Zaterdag was het mijn beurt en de lang verwachte avond met de dames was eindelijk gepland. We zouden eigenlijk in Maart al gaan stappen, maar elke keer kwam er iets tussen. Maar goed, met de bus naar de stad was al een belevenis op zich als je nooit in de bus zit. We hebben gegeten in Chipolini's, een heerlijk Italiaans restaurant, al zaten we er bijna alleen. Er waren maar een paar tafels bezet, maar zo konden we tenminste bijkletsen. Op een paar irritante Russische mannen na, die we uiteindelijk hebben weten af te schudden, was het zeer gezellig. Wat zeer bijzonder was dat we nog een rondje wijn wilde bestellen en te horen kregen: "nee, dat is niet mogelijk, want de wijn is op". Je denkt dan eerst dat ze een grapje maken, maar het bleek zeer serieus te zijn, dus maar over gestapt op wat anders. Daarna naar Lounge 8, een of andere bar in een hotel, waar ik persoonlijk minder aan vond. Vervolgens naar Triple 7, een bar, discotheek, waar we ook bijna alleen waren. Mijn hemel wat is er in Yuzhno gebeurt. Op Zaterdagavond om twee uur 's nachts stonden we op een gegeven moment met ons tweeën op de dansvloer. Niet dat het plezier er minder om was, maar waar waren alle mensen gebleven. Het leek wel een film waarin wij voor de gek werden gehouden. Bij de ene tent was de wijn op en bij de andere tent waren de mensen op. Toen we buiten kwamen waren de taxi's op....Uiteindelijk heel vroeg in de ochtend het bed in gerold. Zondag hebben we een lekkere rommeldag gehad, beetje gesport, garage opgeruimd voor de winter, huiswerk gemaakt met de kinderen, dus een lekker weekend gehad. Gisteren weer voor het eerst getennist sinds twee weken i.v.m. de pijn in mijn rug. Het gaat gelukkig een stuk beter dus ik ben weer heerlijk aan het sporten. Vanmorgen hardgelopen en morgen ga ik weer squashen met Gary, die me waarschijnlijk alle hoeken van de baan laat zien. Nou ja, leer ik ook weer een boel van. Ik heb zitten te denken of ik deze winter misschien zou willen leren snowboarden, puur om een andere uitdaging aan te gaan. Eigenlijk lijkt me dit wel wat, alleen moet ik wel vanaf het nulpunt beginnen natuurlijk (helaas). Nou ja, hoef ik gelukkig nu ook nog niet te beslissen. Zo meteen ga ik de kinderen halen voor de lunch en vanavond komt Wim eten. Hij zit hier een paar weken alleen terwijl zijn gezin in Dubai woont. Gelukkig mag hij volgende week ook naar Dubai terug. Ik moet rennen want anders ben ik te laat!! Pluk de dag en geniet ervan..... Cheers, Marina