Winter is coming!

Zo, fris gedouched, net terug van het hiken zal ik even jullie up-daten. Heerlijke hike-tocht gemaakt vanmorgen van zo'n 2,5 uur. De bossen zien er momenteel echt schitterend uit. De hele maand September was het op een paar dagen na, heerlijk weer. Je ziet in een paar weken tijd de bomen veranderen, kleuren veranderen en je merkt als je in de ochtend naar buiten gaat dat het toch wel heel fris begint te worden. Was het twee weken geleden nog rond de 16 graden 's ochtends, nu geeft het weerstation niet meer dan 2 graden aan. De maillots, winterjassen en lange mouwentijd is nu aangebroken. De bossen, zoals al eerder gezegt, zijn nog mooier dan dat ze al waren. Onwaarschijnlijk mooie kleurencombinaties zie je en het is heerlijk om daar van te genieten en tijd voor te hebben. De dames die hiken hebben er over het algemeen ook wel oog voor en wijzen elkaar op mooie vergezichten of bijzonderheden die we tegenkomen onderweg. Duncan is afgelopen week niet lekker geweest maar is gelukkig nu wel redelijk opgeknapt. Frank is vanmorgen vertrokken voor zijn eerste trip naar het noorden van het eiland. Hij is hier met het vliegtuig(je) heen gevlogen en zal de aankomende dagen via de pijplijn met Landcruisers naar het zuiden afzakken. Dit is natuurlijk een supergave ervaring, dus ik ben erg benieuwd naar zijn verhalen het weekend. Zal hem eens aanmoedigen een stukje op de weblog te schrijven. Gisterochtend nog een workshop gehad (althans een vervolg) carreerwomen or "doma gezeika" oftewel carierevrouw of huisvrouw. Ja zo noemen ze dat in het russisch. Merkte tijdens de workshop dat ik alles redelijk goed voor elkaar heb. Doe veel leuke dingen, voel me redelijk nuttig met alle committees waar ik in deelneem en hou genoeg tijd over om de zaken thuis te regelen. Dat was een paar maanden geleden wel anders. Al met al, we zitten goed in ons vel en genieten van de dingen om ons heen. Ja, en vooral ook de kleine dingen. See you en tot volgende week. Dikke kus, marina

BBQ, BBQ en nog meer BBQ

Lieve mensen,
Met "Russia Today" op de t.v. werk ik weer eens even de weblog bij. Hebben niet zo heel erg spannende dingen gedaan en meestal moet ik even in mijn agenda kijken wat er de afgelopen week gepasseerd is en dan komen de verhalen wel, maar ik zal eens zien hoever we komen zonder agenda. Vorige week donderdagavond waren de verkiezingen van de Residents Committee. Een nieuw op te richten commissie die de belangen van de bewoners (ongeveer 1000 mensen) behartigd. Ben er heen gegaan, meer uit nieuwsgierigheid om te kijken wat de commissie zoal gaat doen, maar ben teruggekomen als gekozen commissie-lid. Ach ja, wel gezellig en erg goed voor mijn engelse taal. Spreek nog steeds op zijn hollands engels en vertaal vooral uitdrukkingen vrij letterlijk, waar ik zelf altijd erg om moet lachen. Gelukkig snappen de anders-taligen over het algemeen wel wat ik bedoel en vertellen mij hoe het in proper-english wordt gezegt. Kan er alleen maar een boel van leren. Vrijdagavond hadden we een etentje bij hele leuke mensen waar het veel te laat is geworden, maar erg gezellig was uiteraard. Duncan is ziek geworden de volgende dag en had flinke koorts, dus zaterdag vrij weinig ondernomen. Zaterdagmiddag/avond een BBQ. Het was zaterdag fantastisch weer dus het was zalig. Duncan heerlijk de hele middag bij me gezeten, maar in de loop van de avond kreeg hij toch weer flinke koorts dus met een paracetamol naar bed wat goed heeft gewerkt. Zondagochtend voor de tweede keer de kinderen training gegeven. Charlotte is vooral fanatiek want er speelt een jongetje mee die ze wel leuk vind, dus ze doet wel erg haar best. Zondagmiddag hadden we de "courtbbq" met alle mensen van ons plein i.v.m. het afscheid van onze overburen. Het begon om 16.00 uur 's middags en iedereen maakt dan allerlei lekkere dingen. Frank, wat bij iedereen bekent is, bij ons de keukenprinses is, had zaterdag op de markt een kilo scalops/St. Jacobsschelpen gekocht. Die waren echt zo zalig op de BBQ. Dit is overigens een van de weinige producten die hier relatief goedkoop zijn, dus eten we ze ook bijna elk weekend. Heerlijk met een plakje spek er omheen en dan even grillen. Vandaag begon school weer voor Charlotte wat ze prima vindt. Ze heeft eigenlijk altijd zin in school wat het heel makkelijk maakt voor mij. Duncan heb ik vandaag een dagje thuis gehouden i.v.m. de koorts en hij voelt zich nog niet helemaal top. Morgenavond meeting bij ons thuis met het Dutch Committee voor het 5 dec. feest, waar de nodige voorbereidingen voor moeten worden getroffen. Al met al, we vervelen ons nog steeds niet, maar kijken wel erg uit naar de vakantie. Leuk trouwens dat steeds meer mensen skype installeren zodat het contact wat makkelijker wordt. Skype.com, eitje om het te installeren. Tot volgende week, groet Marina

Afscheid nemen is NIET LEUK!

Nu eens weer een keer vroeg op maandag dat ik de weblog kan vullen met de nodige verhalen. Duncan heb ik vanmorgen voor de 2e keer naar de Playgroup gebracht en ik had verwacht dat het nu wel huilen zou worden, maar niets was minder waar. Ik heb nog drie keer gezegt, "mama gaat nu weg hoor, dag Duncan". Hij keek me aan en dacht waarschijnlijk, ze wil gewoon wat aandacht, die moeder van me. Goed, gelukkig heeft hij het naar zijn zin met alle auto's en ballen. Afgelopen donderdagavond hadden we, 5 vrouwen/vriendinnen, de maandelijkse wijnavond. We hadden dit keer een nieuwe locatie gekozen om eens wat anders te zien. Ik was de enige in dit geval die vanuit Zima naar de stad ging want de andere dames werken of waren al in de stad. Om half 8 stap ik dus in de bus op het camp en zeg tegen de buschauffeur dat ik naar Pacific Plaza Hotel wil. Normaal gesproken rijden, zoals de meeste bussen rijden een vaste route. Deze buschauffeur is misschien vroeger taxichauffeur geweest en heeft mij rechtstreeks bij het Pacific Plaza afgezet wat overigens niet geheel op de route ligt. Ik stond stomversteld en moest verschrikkelijk lachen. Ook dit soort dingen kunnen hier allemaal, erg komisch. Vrijdag alle voorbereidingen getroffen voor het feestje van Duncan op zaterdagochtend. Gelukkig was het prachtig weer en konden al die brakken buiten spelen, taart eten en drinken, want ik had er niet aan moeten denken om zoveel kinderen binnen te hebben terwijl we net nieuwe vloerbedekking hebben. Het was erg geslaagt. Duncan was niet of nauwelijks geinteresseerd in zijn kadootjes. Toen hij een kadootje open had gemaakt waar een autootje in zat, was voor hem de rest niet meer belangrijk. Zeer geslaagt feestje, gezellig, maar ben blij dat het er weer op zit. Zaterdagmiddag was er een sportdag voor de NL gezinnen georganiseerd door het NTC, Nederlands Taal en Cultuur. Dit is de Nederlandse taalstroom die Charlotte op school volgt. Zaterdagavond hadden we het afscheidsfeest van Miriam en Leo. Erg gezellig, maar met een heel gemixt gevoel. Merk dat ik zeker niet goed ben in dit soort dingen zoals afscheid nemen. Denk ook niet dat dit gaat wennen. We hebben ze een kalender met allerlei foto's aangeboden en nog wat kadootjes. De tranen begonnen te vloeien en ik was niet meer te stoppen. Lastig hoor, als hele lieve mensen waar je heel veel aan hebt, die je zo goed aanvoelen en waar je ook heel veel mee deelt, die op de kinderen passen als het nodig is, gewoon even aan komen waaien en waar je verschrikkelijk mee kunt lachen, als die weggaan. Charlotte is hier heel confused over en ze wil er niet bij zijn als ze ook echt weggaan vertelde ze me. Een troost, we houden contact en blijven elkaar zeker nog zien, ook als we in NL zijn. Zondagochtend hebben we de eerste hockeytraining gegeven aan 7 kinderen. Erg leuk en zeker voor herhaling vatbaar. We gaan kijken of we balken en goals kunnen bestellen, zodat ook de volwassenen in de winter een competitie kunnen houden, zoals Frank aan het voetballen is. Lijkt me heerlijk om weer te zaalhockeyen. Voorlopig wel weer genoeg informatie vanuit mijn kant, dus tot volgende week!

MIJLPAAL, Duncan 2 jaar.

Ah, een paar dagen later dan normaal, maar dat heeft een reden. Gisteren 9 september is onze kleine grote man 2 jaar geworden. Vandaag is hij voor het eerst naar "school" gegaan, ook wel playgroup genoemd. Heel raar, Charlotte ging naar de kinderopvang vanaf 3 mnd oud. Oke in het begin was dit ook wel lastig, vooral voor mezelf om haar daar achter te laten, maar toch groei je daar in mee. Duncan is nooit eerder naar kinderopvang of iets dergelijks geweest en is zich op deze leeftijd veel meer bewust van afscheid nemen etc. Vanmorgen dus de eerste keer weggebracht en het ging fantastisch. Hij klom op een klein fietsje en speelde heerlijk, dus ben ik redelijk onopvallend weggegaan om drama te voorkomen. Het ging goed tot halverwege de ochtend, toen begon een ander kindje te huilen en is hij ook begonnen en niet meer opgehouden totdat ik hem kwam halen. Zal nog wel een aantal keer lastig zijn voor hem om hier aan te wennen, maar ik denk als we een aantal weken verder zijn is dit ook voor hem "normaal". Afgelopen weekend erg leuke tocht gemaakt met 8 auto's naar Frogrock. Je raadt het al, een rots boven op een berg in de vorm van een kikker. Het was een zeer stijle klim van een kwartier waar je echt bijna van boom naar boom moest klimmen en ik schat zo'n 25 tot 30% stijlte. Eerst moesten we nog een snel stromende rivier bedwingen door er met een touwbrug overheen te gaan. Heel spannend allemaal, vooral ook voor de kinderen die mee waren. Ik had Duncan op mijn rug in een rugdrager aangezien Frank moest werken en niet mee was. Stond aan de overkant helemaal te trillen op mijn benen. Bovenop was het uitzicht weer super. Tijdens de afdaling had iemand (zo'n echte padvinder) een touw meegenomen voor de kinderen om via het touw af te dalen. Charlotte was veel sneller beneden dan ik, aangezien ik heel voorzichtig afdaalde. Vervolgens stond ze beneden met haar bergschoenen in het water in de rivier. Iedereen vroeg waar ik die "waterdichte" bergschoenen vandaan had. Uiteindelijk zijn bijna alle kinderen in de rivier belandt en hebben heerlijk gespeeld. Eind v.d. middag een gezellige BBQ op de compound dus al met al weer een heel gezellig weekend. Charlotte is haar tweede week op school in gegaan. Huiswerk, schoolzwemmen, afterschool activities, feestjes, best veel allemaal en zeer intensief, maar wel heel leuk. Daarbij komt dat ze ook nog eens tot over haar oren verliefd is. De vakantie is geboekt voor de herfstvakantie. We gaan naar Saipan. Dit is een eilandje wat tot de VS behoord en ligt in de Pacific Ocean ten Oosten van de Fillipijnen. Hebben we tenminste geen tijdsverschil en dus geen jetlag. Erg veel zin hebben we hierin, maar het duurt nog even. A.s. zaterdag Duncan zijn kinderfeestje, donderdag weer een wijnavondje en naar een russisch klassiek concert, dus we hebben het weer "enorm druk". M.a.w. geen medelijden hebben hoor!!
Dikke kus marina

Zalm trek?

Blub, zei de zalm. Afgelopen zaterdag hadden we een hele gezellig party van een engels/schots stel met 5 kids. Heel leuk natuurlijk om iedereen weer te zien. Bijna allemaal zijn ze teruggekeerd van vakantie. Kids lekker buiten gespeeld want het is hier al een paar dagen zeer mooi weer. 's Avonds komen er altijd hele goede plannen naar boven en we hadden met een aantal mensen afgesproken om de volgende morgen een trip te gaan maken. We zouden gaan kijken naar de zeer bekende Zalmen trek op het eiland. Sakhalin schijnt er om bekend te staan, dus dat moet je in de maand augustus toch wel een keer hebben gezien. Na ongeveer een uur rijden komen we aan bij Lesnoye (ofzo) Je schrijft dat natuurlijk anders maar dat maakt nu even niet uit. Een klein dorpje met een slagboom, bewaking, loslopende koeien, en een schitterende rivier. Uiteindelijk zijn we bij een brug gestopt en inderdaad, de zalmen zag je zo tegen de rivier opzwemmen. Er kwamen ook een aantal dode zalmen weer naar beneden drijven, half aangevreten door beren of zeemeeuwen. Het schijnt ook zo te zijn dat de zalmen elkaar te lijf gaan, maar dat heb ik zelf niet gezien. Als je je beseft wat je op dat moment ziet is het zo bijzonder om zoiets natuurlijks mee te mogen maken. Heel indrukwekkend was het, die beesten die zonodig tegen de stroom in moeten zwemmen om daar kuit te schieten. Compleet afgemat halen ze het net wel of net niet. Eigenlijk een heel triest verhaal als je er bij stil staat. Uiteindelijk na enkele pogingen om een zalm te vangen zijn we doorgereden naar het strand waar we in de riviermonding de visnetten zagen liggen. Eigenlijk heeft geen enkele zalm hier een kans om te overleven, althans niet in deze rivier. Een eindje verder in de zee lagen de zeehonden heerlijk op hun rug te drijven totdat er weer een hapje voorbij kwam. Een schitterend maar gelijk ook triest gezicht. Op het strand lekker gepicknickt, iets waar de kinderen zich altijd enorm op verheugen. Helemaal als er andere families bij zijn, die voornamelijk chips en snoep bij zich hebben. Charlotte sprak mij al ietwat verontwaardigd toe waarom ik toch altijd zoveel gezonde dingen bij me had, zoals wortelen, komkommer, appels en dat soort dingen. Ach ja schat, we zijn nu eenmaal geen fish en chips gewend, dus moet je het hier mee doen helaas. Eind van de middag nog een hele gezellige afscheids BBQ van Maartje en Eelco. Zij vertrekken voor een aantal jaar naar Houston. Jammer dat ze weggaan. Overigens gaan er de aankomende periode veel mensen weg helaas. Wat ik echt heel jammer vind is Miriam en Leo onze overburen. Ze vertrekken over 3 weken. Charlotte was compleet verbolgen over hoe Miriam dat nu zomaar kon doen, weggaan. Ze hebben een leuke hond Beau waar Charlotte en Duncan gek op zijn. Nou ja, zo is het leven hier op de compound. By the way, we hebben nog een tweede auto gekocht van dezelfde overburen dus blijft in ieder geval de auto als aandenken. Een hele stoere Nissan Patrol (hier Safari). Kunnen we mooi mee door de rimboe crossen. Goed volgende week weer een nieuw verhaal over het wel en wee op Sakhalin. Gelukkig geen enge beren verhalen voorlopig. Groetjes!

Back from holiday!!

Hallo allemaal. Het heeft even geduurd maar hier zijn we dan weer. Helemaal opgeladen en wel. Het was heerlijk om twee maanden in de geciviliceerde wereld te zijn. Dan realiseer je je direct weer wat een bevoorrecht mens ik ben dat ik in NL geboren ben. Alles (oke, bijna alles) is goed geregeld of georganiseerd. De prachtige oude statige panden die over het algemeen goed in de verf zitten. De gezellige kleine winkeltjes, een bakker waar de heerlijke geur naar buiten komt en niet te vergeten de HEMA. Oke het klinkt natuurlijk romantischer dan dat het is, maar ik heb er zeker de eerste paar weken enorm van genoten en daarna wordt het ook weer normaal. Frank moest helaas na twee weken ons alweer verlaten en heeft zich in de tijd dat hij alleen in Rusland zat helemaal het schompes gewerkt. Wij zijn nog 6 weken in NL gebleven waarvan een week gecampeerd. Eerlijk is eerlijk, het was een fantastische week, voor de kinderen helemaal top en voor mij eigenlijk de enige week met een echt vakantiegevoel. De terugreis was pittig, alleen met de kids. Met een buikgriep het vliegtuig ingestapt, vooral veel hindernissen op het vliegveld in Moskou gelukkig 24 uur later op Sakhalin aangekomen. Nadat we thuis waren gekomen kreeg ik toch een gevoel van "heerlijk, eindelijk weer thuis". Gek is dat dat je gevoel van thuis daar is waar je gezinnetje compleet is en waar je spullen staan. Heeft dus weinig te maken met een huis merk ik steeds meer. Charlotte was weer dolgelukkig dat ze met vriendinnen kon afspreken en vrij kon fietsen etc. Duncan kon weer lekker ravotten en stoeien met Frank, helemaal oke.
Drie dagen na onze thuiskomst was ik gelukkig weer hersteld en kreeg ik weer wat energie.
Charlotte is maandag 1 september weer begonnen op school. Nieuwe juf, nieuwe kinderen, al met al redelijk spannend, maar ze heeft er veel zin in en met haar Engels gaat het prima.
Volgend bericht zal ik even vertellen over de trip die we alweer hebben gemaakt. Dikke kus,
Marina