Zalm trek?

Blub, zei de zalm. Afgelopen zaterdag hadden we een hele gezellig party van een engels/schots stel met 5 kids. Heel leuk natuurlijk om iedereen weer te zien. Bijna allemaal zijn ze teruggekeerd van vakantie. Kids lekker buiten gespeeld want het is hier al een paar dagen zeer mooi weer. 's Avonds komen er altijd hele goede plannen naar boven en we hadden met een aantal mensen afgesproken om de volgende morgen een trip te gaan maken. We zouden gaan kijken naar de zeer bekende Zalmen trek op het eiland. Sakhalin schijnt er om bekend te staan, dus dat moet je in de maand augustus toch wel een keer hebben gezien. Na ongeveer een uur rijden komen we aan bij Lesnoye (ofzo) Je schrijft dat natuurlijk anders maar dat maakt nu even niet uit. Een klein dorpje met een slagboom, bewaking, loslopende koeien, en een schitterende rivier. Uiteindelijk zijn we bij een brug gestopt en inderdaad, de zalmen zag je zo tegen de rivier opzwemmen. Er kwamen ook een aantal dode zalmen weer naar beneden drijven, half aangevreten door beren of zeemeeuwen. Het schijnt ook zo te zijn dat de zalmen elkaar te lijf gaan, maar dat heb ik zelf niet gezien. Als je je beseft wat je op dat moment ziet is het zo bijzonder om zoiets natuurlijks mee te mogen maken. Heel indrukwekkend was het, die beesten die zonodig tegen de stroom in moeten zwemmen om daar kuit te schieten. Compleet afgemat halen ze het net wel of net niet. Eigenlijk een heel triest verhaal als je er bij stil staat. Uiteindelijk na enkele pogingen om een zalm te vangen zijn we doorgereden naar het strand waar we in de riviermonding de visnetten zagen liggen. Eigenlijk heeft geen enkele zalm hier een kans om te overleven, althans niet in deze rivier. Een eindje verder in de zee lagen de zeehonden heerlijk op hun rug te drijven totdat er weer een hapje voorbij kwam. Een schitterend maar gelijk ook triest gezicht. Op het strand lekker gepicknickt, iets waar de kinderen zich altijd enorm op verheugen. Helemaal als er andere families bij zijn, die voornamelijk chips en snoep bij zich hebben. Charlotte sprak mij al ietwat verontwaardigd toe waarom ik toch altijd zoveel gezonde dingen bij me had, zoals wortelen, komkommer, appels en dat soort dingen. Ach ja schat, we zijn nu eenmaal geen fish en chips gewend, dus moet je het hier mee doen helaas. Eind van de middag nog een hele gezellige afscheids BBQ van Maartje en Eelco. Zij vertrekken voor een aantal jaar naar Houston. Jammer dat ze weggaan. Overigens gaan er de aankomende periode veel mensen weg helaas. Wat ik echt heel jammer vind is Miriam en Leo onze overburen. Ze vertrekken over 3 weken. Charlotte was compleet verbolgen over hoe Miriam dat nu zomaar kon doen, weggaan. Ze hebben een leuke hond Beau waar Charlotte en Duncan gek op zijn. Nou ja, zo is het leven hier op de compound. By the way, we hebben nog een tweede auto gekocht van dezelfde overburen dus blijft in ieder geval de auto als aandenken. Een hele stoere Nissan Patrol (hier Safari). Kunnen we mooi mee door de rimboe crossen. Goed volgende week weer een nieuw verhaal over het wel en wee op Sakhalin. Gelukkig geen enge beren verhalen voorlopig. Groetjes!