Een tussendoortje

Even een klein berichtje tussendoor om mijn verbazing over de russische mentaliteit te delen met een ieder die het lezen wil. Gisterochtend ben ik naar het Aeroflotkantoor gegaan (de russische vliegmaatschappij) om onze vluchten van Yuzhno-Sakhalin naar Amsterdam te boeken voor in December. Het lukt helaas niet via internet ivm creditcards, vastlopende computer en een website die niet werkt. Ik was dus genoodzaakt om naar het kantoor in de stad te gaan. Meestal probeer ik dit te vermijden want het duurt uren normaal gesproken. Ik was weer zeer verbaasd over de gang van zaken op het kantoor. Na ongeveer 20 minuten gewacht te hebben werd ik met 'een blik' geroepen dat ik plaats mocht nemen bij een baliemedewerkster. Helaas spreken ze geen engels en ik nog maar tsjoe tsjoe (fonetisch 'een klein beetje') russisch. Ik heb mijn vluchten dus op een papiertje gezet met data, vluchttijden etc erbij zodat er geen miscommunicatie kan ontstaan. Tijdens het wachten op het kantoor zie je natuurlijk een heleboel dingen. Zo ook een collega baliemedewerkster die jarig was gezien de bloemen die achter haar bureau stonden. Nu is het in Rusland een 'big deal' als je jarig bent. Dit wordt groots gevierd. Mevrouw kwam om half 10 binnen met gebak voor haar collega's. Om 5 voor 10 nam ze plaats achter haar bureau waar ze jarig zat te zijn, wat gelijk staat aan niet werken. Ze pakte haar mobile en ging uitgebreid sms-en. Terwijl er ongeveer 5 mensen zaten te wachten om geholpen te worden. De jarige keek niet op of om en toen ze na 15 minuten achter haar desk werd aangesproken of ze nog mensen ging helpen met het boeken, kreeg deze man een zeer boze blik (waar ze ook erg goed in zijn), want hij kon toch zien dat ze nog niet klaar was met smsen! Hij werd dus gewoon weer weggestuurd. Niemand die er iets van zegt, iedereen accepteerd dit gedrag. Om 20 over 10 was ik klaar met mijn vluchten en ze zat nog steeds te smsen. Mijn hemel, het is ongelofelijk dat dat allemaal kan. De mensen zijn blij dat ze een baan hebben, maar ze zijn stomverbaasd als ze hun baan verliezen. Verbazingwekkend! Toen ik terug kwam bij mijn auto stond ik weer ingebouwd tussen dubbelgeparkeerde auto's waardoor ik er niet uitkon. Heb een nieuwe strategie. Je trapt gewoon heel hard tegen zo'n auto aan, zonder dat je je tenen breekt, zoals bijna de vorige keer is gebeurd. Vervolgens gaat het alarm af en komt de eigenaar vanzelf naar buiten om te kijken wat er met de auto is. Deze keer moest ik 4x schoppen, omdat hij niet op kwam dagen, maar na 5 minuten kwam hij er aan lopen. Ik keek hem zwaar geirriteerd aan, maar ook dat is heel normaal hier. Geen excuus, geen sorry, gewoon instappen en wegrijden. Ach ja, misschien went het nog wel eens, maar ik blijf me nog steeds hierover verbazen. Wat een land, wat een omgangsvormen, fatsoen en normen en waarden zoals wij die kennen, kennen ze hier totaal niet. Weet je wat onfatsoenlijk is? Om een vodka te weigeren als deze je wordt aangeboden, dat is zo not done! Ach ja en die andere omgangsvormen neem je gewoon voor lief. Tot snel maar weer, Proost! Marina