Week 16, Berenjacht

We zijn hier nu bijna 4 maanden en steeds meer heb ik het gevoel dat we hier al zoveel langer zitten. Heel apart is het. Afgelopen zaterdag hebben we onze welkomsborrel gegeven in huis wat de nodige voorbereidingen met zich mee bracht. De hele week zijn we al bezig om drank in te slaan, gezien het feit dat het vaak niet te krijgen is, of weinig, of niet geleverd wordt. Daarom moet je een aantal keer gaan om zeker te zijn dat we in ieder geval genoeg in huis hadden om ongeveer 70 personen te voorzien van wijn, bier en fris. Gelukkig hadden we nog wat extra gehaald, want vanmorgen heb ik echt 6 vuilniszakken buiten gezet met flesjes, blikjes etc. Er wordt hier nl. nog niets gedaan aan afvalscheiding, maar waarschijnlijk hadden jullie dat al begrepen. Alle flessen, blikjes, papier en plastic spullen gaan allemaal in dezelfde vuilniszak. Nou ja, dat is waarschijnlijk nog niet eens zo erg als je ziet wat hier allemaal in de berm ligt en dus niet wordt opgehaald door een vuilniswagen. Het feest was een groot succes, allemaal gezellige mensen, uiteraard meer dan voldoende eten en drinken en vooral heel laat. Wij lagen moe maar zeer voldaan om 4 uur 's nachts in bed. Heel blij dat we dit in een keer goed hebben gedaan, anders ben je maanden bezig om mensen te eten te vragen die je wilt bedanken en nu is dit niet perse nodig. Zondag was het moederdag dus Marina kreeg een lekker ontbijt en mocht heerlijk uitslapen, althans de kinderen lagen aan Frank zijn kant. Gelukkig hebben we 's middags nog even geslapen want er kwamen eind van de middag nog wat mensen de restjes opmaken. Frank is zich momenteel aan het inlezen voor zijn nieuwe job. Erg leuk allemaal en wat het helemaal interessant maakt is dat hij hiervoor met de helicopter naar het noorden van het eiland wordt gevlogen en dan vervolgens in jeeps langs de pijplijn (800 km lang) naar beneden afzakt. 800 km. door de wildernis met om de zoveel honderd km. een PMD. (pipeline maintenance depots) waar hij dan verblijft, overlegt en slaapt om de volgende dag weer af te zakken naar beneden. Je doet hier ongeveer 5 dagen over voordat je de hele pijplijn hebt gehad. Natuurlijk erg avontuurlijk en supergaaf om eens te zien waar dan toch die olie en gas doorheen gaat. Vanmiddag kwam even de overbuuf langs om even bij te kletsen. Zijn net een maand naar NL geweest dus leuk om even verhalen te horen. Gaan binnenkort tennissen, maar morgen ga ik met haar en nog een aantal andere dames hiken. Ze vertrekken om 8.30 uur bij de gate en vervolgens gaan we 3 uur sjouwen door de bush. Ze vroeg of ik mee ging. Nou ja, voor de afwisseling in de gym is dit natuurlijk wel leuker. En passant vertelde ze dat ik niet bang hoefde te zijn want ze nam toch wel haar berenbijl mee, dus don't worry. Oke, als ik dus na dit weblog verhaal niets meer laat horen van mezelf, zit de kans erin dat ik ben opgegeten door een beer. Zit er toch aan te denken of ik niet nog een geheim wapen heb waar een beer van schrikt. Nou kan zo snel niets bedenken, maar ook zijn er mensen die in een conservenblik knikkers doen om de beren af te schrikken. Als een beer echt honger heeft wordt hij waarschijnlijk alleen maar gelokt door dit geluid. Nou ja, we zijn met een groep van 10 dames en als we iets engs zien gaan we gewoon heel hard gillen. A.s. vrijdag hebben we de eerste bijeenkomst van de Dutch Cookies. Er wordt van mij verwacht dat ik een warm voorgerecht maak. Gewoon gezellig, samen koken en lekker bijkletsen. Ga nu op zoek in de garage naar een geschikt wapen om toch maar rustig te kunnen slapen. Zou toch wat zijn he, zo'n krantenbericht. Ook dit jaar weer is er iemand verslonden door een wilde beer op Sakhalin. Dit keer was het een expatvrouw die voor het eerst zich in de Russische bush begaf. Neeeeeeee, dat willen we toch niet lezen? Groetjes en hopelijk tot volgende week. Marina