SUCCES!!!!

Weer even de tijd genomen om de weblog bij te werken. Momenteel zijn mijn gedachten in Nederland bij mijn lieve broer, omdat hij over twee dagen een heel belangrijke test voor de boeg heeft. Met heel veel bewondering heb ik naar hem, op een afstand welteverstaan, gekeken hoe hij het voor elkaar heeft gekregen om, zijn baan, een gezin en studie te combineren. Hopelijk gaat hij het halen en kan hij straks relaxed de zomer in. Kijk er weer naar uit om iets gezelligs met hem te gaan doen.


Afgelopen week was er weer een met een lach en een traan. Weer afscheid genomen van een hele dierbare vrouw, waar mee ik heel veel leuke herinneringen hier op Zima heb. Wat ik probeer voor mezelf is het nare gevoel wat je krijgt als iemand afscheid neemt, om te zetten naar een positief gevoel. Het zien als iets extra’s dat we elkaar hebben mogen leren kennen. Als wij hier niet naartoe waren verhuisd, hadden we elkaar nooit ontmoet en gekend. Dus ik zie alle dingen die hier momenteel gebeuren als een bonus. En ik moet zeggen, dat bevalt me uitstekend. Ik blijf minder hangen in het verdrietige gevoel en denk dat mijn emoties beter te controleren zijn. De tranen komen nog steeds, maar dat is meer van warmte, vriendschap en ontroering en minder van verdriet. Van haar kreeg ik een heel lief kaartje met tekst, waarop ze precies beschreef wat ik de afgelopen periode ook voel. Met andere woorden, we begrijpen elkaar. Gelukkig is het geen definitief afscheid want ze is vertrokken naar Nederland en daar zullen we elkaar ongetwijfeld nog weer een keer gaan zien. Vanmiddag een volgend afscheid, ja zo gaat dat natuurlijk in een periode tegen de zomervakantie aan, van een Amerikaanse die de vertrekvlag gaat hijsen. Die ga ik nooit meer zien waarschijnlijk, maar dat gevoel gaat ook niet zo diep. Gelukkig maar, want anders had ik me weer zo moeten opladen.

Aanstaande vrijdag staat de vakantie voor de deur. Dan vliegen we via Seoul naar Vietnam. Frank is de dagen aan het aftellen en wij ook trouwens. Hebben er erg veel zin in en kijken er naar uit om 3 weken van elkaar en Vietnam te gaan genieten. Daarna voor mij en de kinderen nog ruim 3 weken Nederland waar we ook naar uit kijken, en natuurlijk een weekje kamperen.

Nog even een smelt-moment delen. Afgelopen zaterdag had Duncan ’s ochtends zwemles. Na de zwemles had ik hem een milkshake beloofd. Dat is voor hem een ongelofelijke traktatie, dus hij met een vanilleshake en twee rietjes aan een tafeltje bij het zwembad. Toen hij een slokje nam bood hij mij ook een rietje aan en samen ‘zipte’ we aan de milkshake, totdat hij in een keer zei: “Mama, romantisch he zo”. Oh, hoe lief kan het zijn. Nou mijn lieve zoon heeft in ieder geval nu al het talent om in ieder geval zijn moeder om de vinger te winden. Vond het zo schattig…..

Deze week nog een aantal gesprekken op school over hoe de kinderen het hebben gedaan het afgelopen jaar en of ze door mogen naar het volgende schooljaar. Denk dat het allemaal wel goed gaat komen en Charlotte volgend jaar alweer naar P6 gaat en Duncan naar P1. Op school komen ze tegenover elkaar te zitten dus dat is erg handig met ophalen en brengen. Charlotte is helemaal blij want ze krijgt weer les van Mr. L, die altijd zoveel grapjes maakt.

Straks nog even wat huishoudelijke dingen regelen voor de vakantie en zorgen dat alle kleding gewassen is, zonnebrandcrème is ingepakt, koffers staan klaar om gevuld te gaan worden en daarna off we go!!!
Cheers, Marina