Bijna uitgepakt

Zo, allemaal goede paasdagen achter de rug? Wij hebben hier maar 1 paasdag gehad, maar Charlotte was zo slim om gewoon de zaterdag als paasdag te bestempelen, dus we hebben zaterdagochtend uitgebreid ontbeten en heerlijk aangeklungeld. Vrijdag hadden we al een paastak gemaakt. Dankzij hele lieve vrienden die in een verassingspakket paaseitjes en paasversierselen hadden verpakt. We hebben ze met veel aandacht en plezier opgehangen. Eerst hadden we vrijdagochtend nog een afspraak bij de clinique want de kinderen moesten de tweede sessie van de hepatithus (ofzo) prikken hebben. Zelf heb ik ook een dosis gekregen, want volgens mij kun je hier maar beter goed geent zijn. Charlotte mocht kiezen wie eerst was dus ik was de "pineut" maar met een glimlach op mijn gezicht zette Doctor Bernard (zo heet hij echt) de spuiten in mijn arm. Toen moest Duncan en Charlotte rende al met haar handen op haar oren de gang op. Duncan huilde natuurlijk, dus er was heel wat overtuigingskracht voor nodig om Charlotte vrijwillig plaats te laten nemen. Goed, na wat zeuren ging ze toch zitten en beet ze op haar tanden (die ze nog steeds niet heeft aan de voorkant). Kinderen van zes en zeven zien er niet echt op hun mooist uit al moet ik er wel om lachen als ik haar hoor praten en slissen.
Frank is momenteel bezig om Russisch te leren. Met een boek op de bank krijg ik ook steeds het nodige mee. "Marina, weet jij wat hoofd is in het russisch"? Nee, dat weet ik niet. Dat is .....zo leer ik ook steeds weer een beetje. Hij heeft twee maal in de week russische les.
Het uitpakken schiet nu echt op. De dozen op de overloop zijn zo goed als weg. Onze slaapkamer is bijna doosvrij. Ik had het eerder over die enorme kleedkamer van ons. Nou, ik kan je verklappen dat die helemaal bomvol hangt en niet alleen met mijn kleding. Gelukkig heeft Frank nog twee van die mobiele kledingrekken meegenomen uit NL en die hangen ook vol. Elke keer als ik een doos openmaak denk ik, mijn god heb ik dat ook meegenomen. Ik weet niet meer waar ik dingen moet opbergen. Misschien is weggooien een goed plan, maar in een land, stad of omgeving waar alles zo duur is of niet te krijgen, denk je nog meer na voordat je dingen weggooit.
Zelfs de garage begint eruit te zien als een speelkamer, de slaapbank staat klaar, de tv en dvd speler zijn aangesloten en de fietsjes en speelgoedjes liggen klaar. Vervolgens zag Duncan zijn hockeystick en pakt een bal en loopt ermee naar de woonkamer om hier een balletje te slaan.
Nou goed dat moet ook even wennen. Duncan begint met praten. Het is zo schattig, hij zegt zijn eerste engelse woordjes Yes en No en ook nog met de juiste uitdrukking op zijn gezicht. Helemaal trots laat hij het aan iedereen horen. Ben benieuwd wanneer hij voor het eerst NL of Russisch gaat praten. Vorige week vertelde ik dat het bijna lente werd en dat voelde ook zo, alleen heeft het gisteren en vannacht weer de hele dag en nacht gesneeuwd dus er was weer zo'n 40 cm gevallen en we beginnen weer van voor af aan. Het schijnt erbij te horen. Vandaag hebben we de vluchten voor de zomervakantie geboekt. Ben helemaal blij, het vakantiehuisje staat in optie en een hotel in Moskou moet nog worden geboekt. Voor de rest zijn we helemaal klaar. Krijg wel weer een beetje de kriebels, vooral omdat de meeste mensen op ZIMA de aankomende week voor een aantal weken het eiland gaan verlaten voor de paasvakantie van drie weken. Overigens zijn ze hier op school zo makkelijk, je gaat gewoon op vakantie wanneer het je uitkomt en er wordt totaal niet gevraagt of je wilt rekening houden met de vakantiedagen. Men gaat er gewoon vanuit dat je dat doet als het werk het toelaat en zoniet dan ga je op een andere tijd op vakantie.
A.s. donderdag krijgen we de hondjes te logeren van de buren voor drie weken. Rosie en Vlekkie, ben benieuwd hoe het gaat worden. Nou ja, hebben we weer wat om handen. Gelukkig hadden we dat nog niet.
Volgende week zullen jullie wel lezen hoe het gaat met de hondjes. Kan wel een wekelijkse colom beginnen. Hartelijke groeten en berichten terug zijn nog altijd welkom hoor.
Marina