Nu echt weer beter!

Gelukkig, we (Duncan is ook een aantal dagen goed ziek geweest) zijn weer redelijk opgeknapt. Heb eindelijk weer de energie om naast alle dagelijkse dingen ook de leuke dingen weer op te pakken. Zal eerst even over de vakantie in Saipan vertellen. Het was super, sowieso om in de geciviliceerde wereld te zijn met allerlei lekkere etenswaren en een fantastisch hotel. De kinderen hebben enorm genoten van de zwembaden, het warme weer, de hotelpoes en alle aandacht. Werkelijk, wij waren de enige Europeanen in het hotel, de rest waren Aziaten. Japanners, Koreanen en Chinezen. De kinderen waren hierdoor een extra attractie in het hotel. Rond de 30 fotoshoots op een dag hadden de kinderen erbij. Het fotogedrag van een Japanner of Koreaan is werkelijk zeer intrigerend. De hele dag gaat dit door, uiteraard met de nieuwste snufjes en apparatuur. Onderwater filmcamera's, hele statieven en koffers werden de hele dag meegesleept. Frank en ik hebben ons bescheurd van het lachen. Hij op een krokodil een uitgebreide sessie, zij op dezelfde krokodil, vervolgens alles op de statieven, even instellen en dan samen op dezelfde krokodil. (een nepding in het zwembad hoor). Voor ons was het zeer vermakelijk. En op iedere foto wel je vingers in V-vorm houden he, anders telt het niet. Al met al, heerlijk gegeten, gedronken en genoten van alles. Bij thuiskomst was het guur en nat, dus de winter gaat hier echt beginnen. Vandaag met het gezin naar het Gagarinpark geweest want het is een public holiday, dus Frank is vrij. We zijn niet zo lang geweest want het is dus echt koud aan het worden. De luchten zijn grijs en de eerste sneeuw is vorige week al gevallen. Die is inmiddels weer gesmolten, maar toch. We gaan niet meer zonder muts naar buiten en de sneeuwlaarzen staan al in de gang op een rijtje klaar. Wel makkelijk hoor, je hoeft een half jaar lang niet meer te denken wat je aan zal trekken buiten. Sneeuwlaarzen, je warmste jas, muts, sjaal, handschoenen en een skibroek/pak. 's Avonds lekker de openhaard aan en dan is het echt genieten. Voor de rest hebben we geen bijzonderheden te melden. Alles gaat eigenlijk weer heel goed. Duncan heeft voor het eerst gisteravond tot 10 geteld in het engels. Zo in een keer uit het niets begon hij te tellen. Het was zo schattig om te horen. Ook als hij me roept zegt hij: "mammie, are you?" Je moet wel goed luisteren in welke taal hij iets probeert te zeggen. Over 6 weken komen we alweer naar NL, maar zullen niet zoveel mensen bezoeken. Ik kom de 15e dec. met de kinderen eerst en Frank zal hopelijk net voor oud en nieuw in NL aankomen. 15 Jan. zullen we in principe weer vertrekken als alle papieren van te voren in orde zijn. Nou, jullie zijn weer op de hoogte van ons reilen en zeilen en natuurlijk zijn alle mailtjes weer meer dan welkom. Groetjes Marina