Juni 2011

Weer even tijd om een bericht te schrijven. We zijn inmiddels in de maand Juni aangekomen en hadden verwacht dat het nu echt wel zomer zou zijn op Sakhalin. Helaas is het weer niet echt fantastisch, maar daar laten we ons niet door beinvloeden, want dat heeft zo weinig zin. Aankomende week hebben de kinderen lekker een week vakantie en ik merk dat ze er ook wel aan toe zijn. Even gewoon helemaal niets, lekker uitslapen, spelen, niets plannen, dus lekker relaxen. Over drie weken vertrekken we naar Vietnam waar we drie weken zomervakantie gaan vieren. Heerlijk wat een vooruitzicht. Ik moet eens even wat dingen vermelden over Duncan. Voordat ik ze vergeet wil ik dit graag ergens genoteerd hebben. Hij is nu 4 en een half jaar en een erg leuke fase in zijn jonge leventje. De uitspraken die hij doet, doen me regelmatig smelten. Hier volgen er een paar.
Duncan: "Mama, ik wil echt nooit een groot mens worden".
Ik: "maar waarom dan?"
Duncan: "Dan ga ik jullie zo missen als ik als groot mens niet meer bij jullie mag wonen".

(nadat ik Duncan een menthol mentos had gegeven)
Duncan: "Mama, ik wou dat ik jou was."
Ik: "waarom Dunc?"
Duncan: "dan kan ik tenminste laat naar bed en kan ik tegen scherp".

(en als Duncan heeeel erg boos is zegt hij steevast het volgende)
Duncan: "Mama, ik ga jou echt nooit meer van mijn leven een knuffel geven."
Ik: "Duncan, dat hou je niet zo lang vol, want dat vind jezelf heel erg als je dat niet doet."
Duncan: "Zullen we dan weer vrienden zijn?" (waarop een enorme grote knuffel volgt).

Het zijn van die kleine schattige uitspraken van een onbedorven kindergeest. Hier word ik regelmatig echt door geraakt en probeer ze op te slaan. Natuurlijk kan ik hem ook regelmatig achter het behang plakken hoor, als hij een tros bananen in zijn oren heeft of ontzettend trots is als hij grote boeren laat aan tafel. Ik houd me maar voor dat dat over een tijdje vanzelf wel over gaat.
Vorige week hadden ze de International Childerens Day waarbij beide kinderen een optreden mochten doen met hun klas. Duncan stond in het Swahili een lied te zingen als Masai krijger en Charlotte sloeg de trommel tijdens een dans uit Bhutan. Het was erg leuk om te zien.

Ook ben ik nog steeds aan het schilderen. Momenteel ben ik bezig om een, voor mij typisch voor Nederland beeld, een meeuw op een dukdalf bij de haven van Schiermonnikoog met de Waddenzee en het eiland op de achtergrond. Dit wordt mijn eerste schilderij die ik ga laten inlijsten. De vorige (die gelukt is) kon ik niet laten inlijsten omdat ik deze mee wilden nemen naar NL om aan mijn ouders te geven, maar deze meeuw ga ik zelf ophangen hier. Heb weer helemaal de smaak te pakken met schilderen en als ik bezig ben, kan ik nauwelijks stoppen.

Nog een leuke vermelding. Mijn boek, de verzameling bloggerverhalen, wordt momenteel vertaald naar het Russisch. Vind het erg leuk en stoer dat 'mijn boek' gewoon in twee talen is uitgebracht. Ben erg benieuwd hoe het eruit komt te zien. Zal ook even wat foto's uploaden, want daar loop ik ook hopeloos mee achter. Tot de volgende keer! XXX