Een film

Net als in de film

Nou ik moet weer even een van mijn ervaringen met jullie delen.
Zaterdagmiddag bij de buren uitgenodigd wat overigens erg gezellig was. Zij is Russisch maar heeft lange tijd in Duitsland gewoond en is getrouwd met een Nederlander. Ze spreekt dus ook Russisch, Duits en Nederlands, wat erg handig is als je eens met je handen in je haar zit. We werden verwelkomt door hun op een traditionele Russische manier met brood met kaviaar en natuurlijk iets lekkers erbij te drinken. Nou allemaal erg gezellig, we hebben er heerlijk gegeten en ze bood aan om maandag met mij internet te gaan regelen, een mobiele telefoon te kopen en naar de `bulkstore` te gaan.
Ik was helemaal blij. Had Anja gevraagd om extra op te passen want het was niet aan te raden om Duncan mee te nemen. Nou dat klopte ook wel……
Internet ging vrij snel, althans het aanvragen. Moet nog kijken of het werkt maar ook dit is bijzonder. Je moet elke maand naar een kantoortje om geld te storten om je internet in de lucht te houden. Vervolgens naar de telefoonwinkel. Ik dacht even een ander simkaart te kopen, maar natuurlijk paste deze niet in mijn NL telefoon, dus moest ik ook direct een Russische mobile phone kopen. Een mooie roze, de goedkoopste die er is, want ik heb hem echt alleen voor geval van nood. Nu ben ik er al wel achter dat dit op dit eiland al snel nood is.
Anyway, we vervolgden onze rit naar de `bulkstore`, waar ik nog steeds naïef als ik nog steeds ben, het idee had dat we naar een uit de kluiten gewassen Sligro, Macro of Hanos gingen. Niets was minder waar. We reden, gelukkig heeft mijn buuf echt een hele grote 4/wheeldrive, een terrein op. Ik dacht dat het een soort bouwterrein was, met gaten, vieze stinkende fabriekjes, kranen en bulldozers. Hierachter was de bulkstore zei ze. We kwamen bij een aantal loodsen met kleine loketjes en een aantal laadstations met vervallen houten deurtjes waar je nauwelijks doorheen kon. Ik kon mijn ogen niet geloven. Het was net alsof ik in een film was beland uit de jaren ´40. Zelfs de mensen die er rondliepen zagen er zo uit. Zwerfhonden all over the place. Nou ik ben niet snel onder de indruk, maar hier kon ik echt niet uit. We gingen zo´n houten deurtje door en binnenin troffen we een ruimte aan met producten en een loket. Steenkoud overal en mensen stonden daar zonder handschoenen en jassen. Aan het loket kon je je bestelling doorgeven (natuurlijk alleen in het Russisch) en vervolgens haalden ze uit de loods de producten die je nodig had en zetten ze buiten neer. Nadat mijn buuf haar bestelling had gedaan was ik aan de beurt, maar door mijn verbazing ben ik niet verder gekomen met de bestelling dan toiletpapier en een tray met sap. Ik dacht, ik wil hier zo snel mogelijk weg. Aan de overkant was nog een vervallen deur met kinderspullen waar ik nog even een kijkje heb genomen en daar Japanse of Koreaanse luiers voor Duncan heb gekocht. Ongelofelijk gewoon dat je zo verbaasd kan zijn van hoe mensen hier leven en boodschappen doen. Echt geloof me, ik ga echt gewoon liever naar, hoe klein en beperkt ook, een supermarktje. Je betaalt alleen wel wat meer, maar goed, weer een nieuwe ervaring.
Frank kwam ’s avonds thuis en het eerste wat hij zei: Ik heb een ervaring opgedaan, alsof ik in een oorlogsfilm was beland. Nou dat is toevallig, ik ook, zei ik nog. Frank had n.l. ’s ochtends een medische test moeten ondergaan voor zijn working permit. Hij had een kijkje in het ziekenhuis genomen van Yuzhno. Dit verklaart waarom mensen ook om het minste of geringste worden geëvacueerd. Volgens Frank was alles vies, patiënten stonden in rij in de hal voor een bordje eten, het stonk en het hele gebouw stond scheef. Er was een nieuw apparaat, betaald door Shell, het X-ray apparaat. Je komt hier waarschijnlijk zieker vandaan dan dat je er naar toe gaat, dus ten alle tijden moeten we voorkomen dat we daar terecht komen.
Moest dit even vertellen en zal de aankomende tijd nog wel meer van deze ervaringen meemaken. We zijn er wel achter, dat we enorm geluk hebben dat we dit überhaupt mee mogen maken en dat we dankbaar mogen zijn dat we in NL zijn geboren.