Einde van de week

Ben blij dat het einde van de week is aangebroken. Duncan is vanaf afgelopen maandag al ziek thuis, dus het enige wat ik heb gedaan is de hele week thuis zitten. Gelukkig had een hele lieve vriendin het idee opgevat dat het toch even tijd was om eruit te gaan, dus hebben we Anja, de nanny, ingeschakeld en heb ik mezelf getrakteerd op een ochtendje skieen met -22 graden. Had helemaal geen zin, maar een andere lieve vriendin wist me toch over te halen en ik ben zo blij dat ik het heb gedaan. Kwam weer even bij in die hele frisse lucht. Bijna geen tenen meer over en twee paar handschoenen, twee broeken, twee paar sokken met plastic zakjes ertussen, een helm, balaclava en een gezichtsmasker op en ik had alleen koude tenen. Als iemand nog eens een remedie tegen koude tenen weet dan houd ik mij aanbevolen. Hetgeen met verwarmde schoenen weet ik, maar dat kost hier een vermogen. Daar kan ik voor op en neer naar NL vliegen. Doordat ik zoveel thuis ben geweest afgelopen week ben ik van ellende aan het, durf het bijna niet te zeggen, borduren geslagen. Charlotte had zo'n setje gekregen en ik dacht laat ik haar een stukje op weg helpen, dus ik doe de grote stukken en Charlotte de kleine. Wat een p...kke werk is het zeg. Het duurt uren en je moet nog hele goede ogen hebben ook. Durf het hier ook bijna niet te vertellen, want niemand geloofd me. Frank zag me een keer zitten borduren, hij zei niets maar zijn gezicht sprak boekdelen. Toen ik vroeg of hij geloofde wat zijn ogen zagen, zei hij: "Marina, het ziet er niet uit dat jij zit te borduren, sorry." Niet aardig, wel eerlijk en ik moet eerlijk zeggen dat ik me er ook wel wat bij kan voorstellen. Sorry voor de mensen die borduren heel leuk vinden, het is wel heel truttig natuurlijk. Anyway, ik doe het alleen nog overdag als ik eens even een gaatje heb. Afgelopen week heeft internet er hier uitgelegen. Wat een drama was dat. Wat merk je dan dat je afhankelijk bent van internet en skype. Kreeg helemaal de zenuwen. Gelukkig kwam dit fenomeen niet alleen bij mij voor, maar het halve kamp sprak erover.
We hebben inmiddels weer een eerste bijeenkomst gehad voor de Dutch Night. Moet nog even de accu opladen om er weer een spetterend feest van te maken met de andere committee leden. Maar goed gelukkig hebben we nog wel even de tijd en zal toch kleiner worden dan vorig jaar i.v.m. het teruglopend aantal Nederlandse gezinnen. Toch gingen er weer stemmen op om harinen en bitterballen in te vliegen, want een Dutch Night zonder haringen en bitterballen is geen Dutch Night. Waarschijnlijk wordt het thema: "Glamorous Amsterdam". We willen eigenlijk als entree, waar iedereen op de foto wordt gezet, een redlight district maken. Doet het altijd goed bij ook niet-nederlanders, maar we zijn nog niet zover. Het is voor het eerst dit jaar ontzettend koud en droog. Het zal jullie wellicht niet zoveel zeggen, maar binnen meet het een luchtvochtigheid van 14%, nou dat is bijzonder laag. Heb zelfs pannen met water op het fornuis gezet om extra stoom te genereren, want alles wordt zo statisch. Echt om gek van te worden. Je lippen springen open en je huid trekt aan alle kanten. Buiten is het overdag wel dragelijk zonder wind, maar het kan zo guur zijn dat zelfs een donsjas te koud is. Dan moet daar een fleecetrui onder want anders is het niet aangenaam. Veel auto's willen door de kou niet meer starten, dus iedereen is met startkabels en accuopladers in de weer. Nou ja, de vrouwen van Zima staan hun mannetje wel als het moet. Volgende week hebben we met de Dutch Cookies het Valentines Dinner waarbij de mannen ook zijn uitgenodigd. Het thema hiervan is: "Love Boat". Iedereen begon direct het deuntje te neurieen. De heren mogen in tropen smoking d.w.z. korte broek, maar wel smokinghemd en jasje en de vrouwen moeten gepast gekleed gaan voor aan de Captains table. Ik mag de spoom maken gelukkig. Dat is niet zo moeilijk. Beetje ijs maken, champagneglas vullen voor de helft met ijs, aardbei erbij en dit tot de rand vullen met champanski. Ook zijn we aan het kijken waar de volgende vakantie naar toe gaat. Ja, ik weet we zijn net terug, maar toch heb ik vooral sterk de behoefte om iets vast te leggen voor de volgende vakantie. Daarnaast kost het enorm veel tijd om de vakantie te plannen, te boeken, vluchten te boeken, alles op elkaar aan te laten sluiten enzovoorts. We willen eigenlijk naar Vietnam, omdat dit niet zoveel tijd verschil heeft met Sakhalin. Nou ja, ik laat het wel weten als we hebben geboekt. Hopelijk blijft internet nog een tijdje werken. Ik stop ermee want ik moet nog het een en ander doen voor vanavond, dan gaan we even met een paar families bij mijn skivriendin eten.
Tot volgende keer maar weer. Marina