Sportverslaving of de kilo's?

Begint het dan echt zover te komen? Ik weet het niet hoor, maar het lijkt er wel op. Een sportverslaving. Nadat ik terug kwam van een paar Nederland ging ik op de weegschaal staan hier en de schrik sloeg me om het hart. In Nederland had ik ook al een aantal keer op dat vervelende ding gestaan, maar daar heb je nog altijd diverse excuses. Het is niet dezelfde weegschaal, dus het zal wel niet kloppen. Jetlag, ook al lag deze ver achter ons, maar het klinkt leuk. Maandelijkse periode waardoor je altijd minimaal 2 tot 3 kilo, in dit geval 4 kilo zwaarder bent dan normaal, ander eten, dus andere stofwisseling, dus een paar kilo zwaarder. Anyway, toen ik terugkwam in Rusland was er geen excuus meer te verzinnen. Ik zal het toch echt onder ogen moeten zien en die 4 kilo is er echt bijgekomen. Eigenlijk ook niet zo raar als je bedenkt hoeveel ik van de frikandellen speciaal heb genoten, kibbeling op de markt, broodjes shoarma en alle andere lekkernijen die er in Nederland wel te krijgen zijn en in Rusland niet. Dus ik heb besloten dat deze kilo's er per direct af gaan. Nu heb ik altijd al moeite gehad met balance. Bij mij is het alles of niets, zwart of wit of super enthousiast of compleet waardeloos. Zo ook met sporten! Heb de afgelopen drie weken de sportschool zo'n 12 x van binnen gezien, bezocht en gebruikt, ben weer aan het tennissen en squashen. Wat overigens veel leuker is dan die sportschool. Geef mij een bal en een racket en ik ren mezelf het leplazerus, maar zomaar op de loopband hardlopen vind ik echt vreselijk, maar ja, alles voor het goede doel. Je zou kunnen denken, Marina, je bent helemaal niet zwaar of dik, waarom dan zoveel gezeur over die kilo's. Nou, het is nl. zo dat ik een hele mooie rode jurk heb en die pas ik alleen maar als ik die overtollige kilo's weer kwijt ben, althans dan is denk prettiger om naar te kijken. Vanmorgen heb ik een uurtje les gehad in squashen van een malespouse. Denk dat ik een kilo al kwijt ben, my gosh. Hij liet me alle hoeken van de baan zien. Na afloop zei hij dat hij het heel leuk vond en of we volgende week weer zouden spelen. Ik dacht bij mezelf, of dit is heel brits, zeer polite zonder eerlijk te zijn dat hij weer wil squashen. Dus heb ik het voor de zekerheid nog maar een paar keer erna gevraagt of hij het echt echt echt leuk vond. Antwoord was ja, volgende week, zelfde tijd zelfde plaats. Je hoort hier meer van binnenkort! Ben alleen bang dat ik morgen niet meer kan lopen door de spierpijn in mijn billen. Daarnaast heb ik het weekend gemountainbiked op het kamp. Drie x het kamp rond en een halve hartaanval later stapte ik van de fiets en zakte zo door mijn benen. Voor het eerst in mijn leven heb ik ervaren hoe het is om echt verzuurde benen te hebben. Ze konden me niet meer dragen (en dit is niet door de overtollige kilo's). Maar goed, ben goed op weg. A.s. Zaterdag is gemaskerde feest waar ik graag mijn rode jurk aan wil, dus we moeten nog even aan de bak deze week. Misschien met wat corrigerend ondergoed kom ik een eind, maar niet doorvertellen hoor! A.s. vrijdagavond hebben we weer een gezellig Dutch Cookie avond met als thema "De Middeleeuwen", gezelligheid! Zondagmiddag speel ik het beroemde Zima Golftoernooi, dus we hebben weer een boel leuke dingen voor de boeg. En voor degene die geinteresseerd zijn, ik ben bezig alle weblogverhalen uit te gaan geven in boekvorm. Maar meer hierover als het wat verder vorm heeft gekregen. Ciao! X Marina